PLUS

Baner

Park Narodowy Zion

Park Narodowy Zion

Kanion Zion oferuje oniemiałym z podziwu widzom najpiękniejsze arcydzieła skalnej rzeźby, jakie stworzyła Natura.

Położenie geograficzne i klimat

Zion znajduje się w południowo-zachodnim rogu stanu Utah, zajmując powierzchnię blisko 600 km2 (146 551 akrów). Od maja do października należy oczekiwać temperatur rzędu 20-40OC w dzień, 8-25oC w nocy. Zimy są łagodne, z temperaturami często powyżej zera. Śnieg pada rzadko w samym Kanionie Rzeki Dziewiczej, jednak akumuluje się na płaskowyżu otaczającym Zion.

Najlepsza pora na zwiedzanie

Ze względu na elementy klimatu pustynnego Zion nadaje się do zwiedzania przez okrągły rok. Moją ulubioną porą jest zima, kiedy biały puch pokrywający wyższe partie Zion kontrastuje z czerwienią skał, zielenią iglastych drzew i błękitnym niebem.

Komunikacja

Zion leży 336 kilometrów od Las Vegas (3 godz. jazdy autostradą nr.I-15). Światowa stolica hazardu posiada liczne połączenia lotnicze z resztą Stanów, w tym z Chicago (2840 km) i Nowym Jorkiem (4100 km lądem). Do Parku wiodą trzy wejścia: South Entrance od strony Las Vegas, East Entrance od Mt.Carmel i mało uczęszczany wjazd Kolob Entrance bezpośrednio z autostrady I-15. Najczęściej odwiedzana jest południowa część, w szczególności Kanion Zion czyli Kanion Rzeki Dziewiczej, którego dnem biegnie szosa Zion Canyon Scenic Drive.

Zarys geologiczno-historyczny

Skały budujące kaniony Zion to głównie czerwony piaskowiec formacji Nawaho: nic innego jak archaiczne wydmy, nawiewane jedna na drugą miliony lat temu, w epoce jurajskiej. Całe skalne otoczenie jest więc “skamieniałą pustynią”, co wyraźnie widać na niektórych przekrojach, a szczególnie na ścianie góry Checkerboard Mesa przy wschodnim wjeździe do Parku. Osadowe skały pochodzenia pustynnego można łatwo poznać po charakterystycznej ukośnej laminacji; warstewki skalne ułożone są ukośnie, czyli dokładnie tak jak na przeciętej w poprzek wydmie.

Rzeka Dziewicza rozpoczęła tworzenie kanionu Zion mozolnym wcinaniem w skalne podłoże. Jej erozyjne działanie pozwoliło w ciągu ostatnich 13 milionów lat wyciąć w piaskowcu szczelinę o pionowych klifach wysokości od 800 metrów do 1 kilometra! Tworzenie kanionu trwa do dzisiaj.

Indianie z plemienia Anasazi i Pajute prawdopodobnie zamieszkiwali wnętrze kanionu. Pod koniec 19. stulecia, gdy mormońscy osadnicy z Salt Lake City przemierzali pogranicza Utah była ona jeszcze dziką, prawie niezamieszkałą krainą. Kanion, nazwany przez nich Little Zion (mały Syjon) zrobił tak wielkie wrażenie, że opisywali go jak naturalne, boskie świątynie. Zion uzyskał status parku narodowego w dniu 19 listopada 1919 roku.

Największe atrakcje

Kanion Zion oferuje oniemiałym z podziwu widzom najpiękniejsze arcydzieła skalnej rzeźby, jakie stworzyła Natura. Kanion Rzeki Dziewiczej oraz fantazyjne w swoim kształcie, barwne szczyty płaskowyżu są największą atrakcją Parku. Skały w kształcie wieżyc, pszczelich uli, grzybów i łuków zachwycają. Krajobraz z jednej strony onieśmiela swoim ogromem, z drugiej - fascynuje uroczymi detalami w rodzaju mieniącego się jak klejnot kolibra spijającego nektar z kwiatu w ogrodzie “wiszącym” na stromych ścianach klifu.

 Z wyjątkiem dość tłocznego sezonu letniego możemy do woli, w ciszy napawać oczy kształtami i barwami kanionów, chodząc po licznych szlakach. Patrząc na niektóre skalne wieżyce doznaje się wrażenia podobnego do oglądania egipskich piramid czy świątyń Tajlandii. Podobnie jak w Kanionie Kolorado jest w tym widoku coś nadziemskiego. Nic dziwnego, że pierwsi odkrywcy nadawali niektórym skałom odpowiednie do swojego majestatu nazwy: Wielki Biały Tron, Góra Słońca, Świątynia Sinawava, Wschodni Tron, Trzech Patriarchów, Ołtarz Ofiarny...

 Część turystów zadowala się przejazdem przez Park, z postojami, część natomiast urozmaica pobyt wędrując na piechotę przez różne jego fragmenty. Jest to najlepsza forma zwiedzania i odpoczynku w parku. Same nazwy niektórych szlaków rozbudzają i tak już podekscytowaną widokiem Kanionu wyobraźnię: Szmaragdowe Stawy, Ukryty Wąwóz, Lądowisko Aniołów... Na terenie Parku istnieje blisko 200 km pieszych szlaków, a więc wystarczająco dużo aby uciec od letnich tłumów. Najwspanialszą trasą jest bez wątpienia The Narrows prowadząca 16 kilometrów pośród wąskiej na kilka metrów gardzieli, gdzie ściany wznoszą się pół kilometra nad nami. Wrażenie - nie do opisania! Większość trasy pokonujemy brodząc kamienistym dnem rzeki zanurzeni po kolana w wodzie. Szlak w całej swojej długości można pokonać w jeden dzień, należy się zarejestrować i ochronić nogi przed chłodem (neoprenowe buty, kremy, wełniane skarpety, odpowiednie buty). The Narrows może być zamknięty gdy zaistnieje niebezpieczeństwo przyboru wód. Wtedy, alternatywnie proponuję 4-godzinny 8-kilometrowy szlak Angels Landing wiodący z dna na krawędź kanionu, pokonujący 453 metry w pionie. Pozostałe, łatwiejsze, równie piękne trasy to: Hidden Canyon (3 godziny, 3.2 km długości, 260 m do przejścia w pionie), Emerald Pools (1 godz., 2 km, 21 m w pionie), Canyon Overlook (1 godz., 800 metrów, 30 metrów w pionie) i Weeeping Rock (30 minut, 800 metrów, 30 metrów do pokonania w pionie). Kilka ciekawych tras oferuje również część Parku objęta kanionem Kolob. Przebieg tych szlaków znajdziemy na rozdawanej przy bramkach wjazdowych kolorowej, świetnie opracowanej parkowej broszurze.

Sama nazwa Zion sugeruje miejsce gdzie możemy oczekiwać spokoju i wytchnienia. Jest to prawdą tak dla ludzi jak i dla zwierząt, które Park mogą nazywać swoim domem. Wędrując po szlakach mamy okazję napotkania licznych jeleni mulaków, czasem lisów i żbików, a przy odrobinie szczęścia nawet pumy. Spośród ptaków wymieńmy: kukawki (roadruners), przepiórki i orły przednie, z gadów jaszczurki i węże. Flora Parku nie jest ani bogata ani urozmaicona, na niższych elewacjach dominują topole i wierzby, wyżej na płaskowyżu: sosny, jodły, jałowce, krzewy mesquite a nawet kaktusy.

 Od marca do listopada można sobie zafundować konny spacer wzdłuż szlaku Sandbench Trail (rezerwacje w schronisku Zion Lodge). Wspinaczka jest dozwolona, na eksponowanych ścianach w środku lata dostrzeżemy alpinistów. Chcąc biwakować należy otrzymać darmowe zezwolenie, tzw. backcountry permit.

Informacja, noclegi, rezerwacje, ważne telefony

 Park narodowy Zion odwiedza rocznie 2.5 miliona turystów, dużo jak na niewielki obszar samego kanionu, gdzie koncentruje się prawie cały ruch. Wniosek: zadbajmy wcześniej o rezerwacje noclegów jeżli planujemy pozostać w Zion na dłużej. Zakwaterowanie na terenie Parku oferuje Zion Lodge (tel. 801-586-7686) oraz trzy kempingi: Watchman, South Campground i Lava Point. Limit 14 nocy, opłata $8 za noc, miejsc na polach namiotowych nie można rezerwować. Wolno natomiast spędzać noce w dziczy, poza kempingami! Poza Parkiem mamy do dyspozycji liczne hotele i motele tak przy południowym wjeździe w Springdale jak i w Carmel (Best Western, tel. 800-528-1234, Bumblerry Inn 800-828-1534 itd).

Najlepszym źródłem informacji jest otwarty cały rok “The Zion Visitor Center” usytuowany tuż za południowym wjazdem. Niewielkie centrum informacji znajduje się też przy wjeździe od strony kanionu Kolob. Adres: Superintendent, Zion National Park, Springdale UT 84767, tel. (435) 772-3256, internet:http://www.nps.gov/zion/index.htm

Władze Parku publikują ważną dla turysty pieszego broszurę “Hiking Zion”. Pamiętajmy, że temperatura w lecie może przekroczyć 40oC, należy więc nosić zapas wody do picia. Ponadto pośród skał żyją grzechotniki.

Opłaty

 Za wstęp pobiera się $25 od samochodu, bilet ważny jest 7 dni. Za pojazd o dużych gabarytach płacimy więcej, co wynika z potrzeby eskorty w tunelu.

Ciekawostki

* Najgłębszym kanionem świata jest Colca w Peru (3220 m), największym - Wielki Kanion w Arizonie.

* Z geologicznego punktu widzenia, pod kątem stratygrafii czyli wiekowego następstwa warstw skalnych kanion Zion jest umiejscowiony tuż ponad skałami Wielkiego Kanionu Rzeki Kolorado. Te same skały, którymi zachwycamy się w parku narodowym Zion leżały również kiedyś nad całym Wielkim Kanionem, z biegiem czasu zostały jednak doszczętnie zerodowane.

* Malownicza szosa łącząca obecnie tunelami dno kanionu ze wschodnim wjazdem i miejscowością Carmel, powstała w latach 30., kiedy to podczas trwającego w USA kryzysu ekonomicznego rząd zainicjował szereg publicznych prac, związanych z ulepszaniem infrastruktury parków narodowych.

 Tekst i zdjęcia: Andrzej Kulka

Kategoria: Podróże > Podróże z Andrzejem Kulką

Data publikacji: 2016-09-16

Baner
Ogłoszenia/classifieds
Ogłoszenia Zobacz ogłoszenia >>
Baner
Baner
Baner
Baner
Plus Festiwal

Podoba Ci się nasza strona?
Polub nasz profil na Facebooku.