W poszukiwaniu słodkiego złota. Historia syropu klonowego

Cóż wspanialszego w chłodne zimowe poranki niż kubek gorącej kawy i naleśniki z syropem klonowym? Słodki, gęsty, pyszny syrop dla wielu z nas po przyjeździe do Stanów był prawdziwym smakowym odkryciem.

Nie dziwi to, bo przecież w Europie rzadko się go używa - jest specjałem kojarzonym z Ameryką Północną, a konkretnie z Kanadą, choć zbiera się go także w Nowym Jorku i New Jersey.

Pierwszymi ludźmi, którzy kiedykolwiek wyprodukowali syrop klonowy, są najprawdopodobniej rdzenni mieszkańcy północno-wschodniej części Ameryki Północnej. Stało się to na długo przed przybyciem pierwszych europejskich osadników. Rdzenni mieszkańcy wydobywali sok z klonów i wykorzystywali go jako źródło wysokokalorycznego pożywienia w miesiącach zimowych, kiedy trudno było znaleźć inne pożywienie. Używali go również jako słodkiej wody do gotowania dziczyzny, która mogła później ustanowić kulinarną technikę tzw.”wędlin klonowych”.

Rdzenni Amerykanie czas zbierania soku klonowego nazywali „księżycem klonowym” lub „miesiącem cukru”. Okres ten zaczynał się w pierwszą wiosenną pełnię księżyca a jego rozpoczęcie świętowano tzw. „tańcem klonowym” oraz innymi rytuałami. Indiańskie legendy głoszą, że umiejętność wytwarzania syropu przekazana została ludziom przez bogów lub bohaterów. Wedle jednego z podań pewien wódz przez przypadek rzucił tomahawkiem w drzewo. Było już ciemno, więc postanowił wrócić po broń następnego dnia. Gdy to uczynił, zauważył, że cały tomahawk pokryty był złocistym, słodkim sokiem. Wódz zaniósł go żonie, która zebrała sok i postanowiła ugotować w nim mięso. Okazało się ono tak pyszne, że wódz odmówił jedzenia jakiegokolwiek innego dania. Niebawem inni członkowie plemienia postanowili także skosztować przepysznego soku i wyruszyli do lasu w poszukiwaniu „magicznych” klonów.

Pierwotna indiańska technika pozyskiwania syropu była genialna w swojej prostocie - Indianie robili nacięcia w korze drzew, zbierali sok do drewnianych naczyń, następnie zagęszczali poprzez odparowywanie wody, używając jednej z dwóch metod: albo wrzucali mocno rozgrzane w ogniu kamieni do soku, albo wykorzystując niskie temperatury usuwali wielokrotnie każdego ranka warstwę lodu (wody) tworzącą się na powierzchni roztworu. Kiedy pierwsi osadnicy przybyli do Ameryki tak byli zafascynowani pysznym, naturalnym syropem, że używając własnych narzędzi i wierteł sami zaczęli go wytwarzać i masowo używać w kuchni do wielu potraw, w tym słynnych naleśników z syropem klonowym.

Wysokiej jakości syrop klonowy nie jest tani. Mimo tego jest używany na całym świecie i jest bardzo znany ze swoich właściwości zdrowotnych. Czemu? Syrop klonowy to czysty, naturalny słodzik. Jest bogaty w witaminy i składniki odżywcze, które pomagają wzmocnić układ odpornościowy. Jego właściwości przeciwutleniające pomagają również chronić organizm przed wolnymi rodnikami. Niektóre z niezbędnych składników odżywczych znajdujących się w syropie klonowym to cynk, potas, mangan, wapń, żelazo, magnez, tiamina i ryboflawina. Jednym słowem spożywając go łączymy przyjemne z pożytecznym! Czy można na własne oczy zobaczyć jak wygląda pozyskiwanie syropu? Oczywiście! Otóż jak zwykle o tej porze roku w New Jersey odbywają się pokazy i warsztaty zbierania syropu klonowego, podczas których dowiecie się jak pukając w nie we właściwy sposób rozpoznać pełne syropu drzewo, jak wygląda cykl życiowy klonów i jaki jest proces powstawania klonowego soku i co trzeba zrobić, żeby zamienił się w gęsty, słodki syrop. Oczywiście otrzymacie też mnóstwo ciekawych przepisów na potrawy z użyciem tej złocistej pyszności!

February Festivities