Polscy rodzice są bardzo zaangażowani w wypełnianie ról rodzicielskich i wychowywanie pociech. Nic zatem dziwnego, że jak dotąd władza rodzicielska oraz alimenty są jednymi z dwóch najbardziej zaciekłych przedmiotów sporu w toku spraw o rozwód.

Alimenty w Stanie Nowy Jork uregulowane są przez tzw. The Child Support Standards Act (w skrócie: CSSA). Stosownie do przepisów wyżej wymienionego aktu prawnego, rodzic, który nie wykonuje bezpośrednio władzy rodzicielskiej nad dzieckiem, zobligowany jest do płacenia alimentów w wysokości 17% swojego dochodu brutto na rzecz jednego dziecka, 25% na rzecz dwojga dzieci i 29% na rzecz trojga. Powyższe nie obejmuje obligatoryjnych, dodatkowych kosztów, jak na przykład niepokrywana opieka zdrowotna.
The Child Support Standards Act (CSSA) nie dotyczy sytuacji, gdy istnieją dowody na to, że rodzic niesprawujący bezpośredniej/pierwszoplanowej opieki nad dzieckiem nie ujawnia wobec urzędu skarbowego wszystkich źródeł dochodów. Nieujawnione przychody mogą zostać wykazane na szereg sposobów, między innymi poprzez przedstawienie dowodów, z których wynika, że stopa życiowa takiego rodzica wykracza poza zadeklarowane dochody. Jedna z metod obejmuje zwykłe podsumowanie wszystkich wydatków rodzica zobowiązanego do alimentacji, takich jak czynsz, spłata kredytu hipotecznego, miesięczne koszty utrzymania, wyżywienie etc., a następnie ich porównanie z deklarowanym dochodem. Jeśli kwota wydatków na koszty utrzymania przekracza oficjalny dochód, mamy do czynienia z nieujawnieniem wszystkich przychodów. Istnieją także inne metody, aby wykazać nieujawnione zyski, które dodatkowo mogą powodować konsekwencje prawne wobec urzędu skarbowego. Zauważyć należy, że sędziowie rozpoznający sprawy o alimenty mają obowiązek zawiadomić właściwy urząd o stwierdzeniu, iż jedna ze stron posiada nieudokumentowane i nieujawnione zarobki. Jeżeli taka sytuacja ma miejsce, małżonek nieuczestniczący w ukrywaniu dochodów lub po prostu nie mający o tym wiedzy, otrzymuje swego rodzaju immunitet, co oznacza, że nie poniesie odpowiedzialności, jeśli spełnione zostaną warunki, tzw. niewinnego małżonka.
W stanie Nowy Jork alimenty należne są dziecku do czasu ukończenia 21 roku życia, jednakże obowiązek alimentacyjny rodzica może ulec zakończeniu wcześniej np. gdy dziecko zostanie powołane do służby wojskowej, zawrze związek małżeński bądź podejmie pracę w pełnym wymiarze czasu pracy przed ukończeniem 21 roku życia. Na obowiązek alimentacyjny może mieć także wpływ fakt podjęcia studiów wyższych przez dziecko i uprzednie porozumienie rodziców co do podziału czy sposobu pokrywania kosztów czesnego. Opłacanie nauki w szkole wyższej nie jest obowiązkowe zgodnie z przepisami amerykańskiego prawa rodzinnego. W przeciwieństwie jednak do sytuacji w Polsce koszt posłania dziecka na studia wyższe w USA jest bardzo wysoki. Dlatego też materia ta często poruszana jest w toku spraw rozwodowych, stanowi ona przedmiot dodatkowych negocjacji pomiędzy rodzicami, które kończą się zawarciem ugody bądź też rozstrzygnięciem przez Sąd.
Współdziałanie w zaspokajaniu potrzeb dziecka, które wymagane są od rodziciela bezpośrednio wykonującego władzę rodzicielską nad nim to również istotny aspekt spraw alimentacyjnych. Bardzo często zdarza się, że rodzic zobowiązany do alimentacji zarzuca rodzicowi, z którym pozostaje dziecko, iż przeznacza on pieniądze na własne potrzeby, a nie pociechy. Z tego powodu wiele rodziców zobowiązanych do płacenia alimentów preferuje przesyłanie świadczenia bezpośrednio na rzecz dziecka, gdy osiągnie „odpowiedni” wiek.

W jaki sposób należy dokonywać płatności alimentacyjnych oraz do którego sądu skierować pozew o ich zasądzenie? Jak wspomniałam wcześniej, ich kwota ustalana jest w oparciu o przepisy The Child Support Standarts Act (w skrócie: CSSA) bądź indywidualne potrzeby dziecka (dzieci). Wysokość alimentów ustalana jest na podstawie tego drugiego kryterium, w sytuacji, gdy rodzic niewykonujący bezpośrednio władzy rodzicielskiej, nie ujawnia swoich wszystkich dochodów.
Jeśli chodzi o płatności poszczególnych rat alimentacyjnych, to mogą być dokonywane na trzy różne sposoby. Podstawowym jest ich przekazywanie bezpośrednio rodzicowi, z którym dziecko mieszka. Pieniądze mogą być w formie gotówkowej lub czeku. Płatność może następować także za pośrednictwem tzw. Child Support Collection Unit, która to instytucja przekazuje następnie pieniądze rodzicowi, z którym zamieszkuje uprawnione do alimentów dziecko. Alternatywnie, alimenty mogą być przekazywane bezpośrednio przez pracodawcę rodzica zobowiązanego do alimentacji.
W takim przypadku pracodawca otrzymuje zawiadomienie z Child Support Collection Unit nakazujące mu przesyłanie określonej kwoty (ustalonej uprzednio w orzeczeniu sądowym), poprzez jej potrącenie z wynagrodzenia pracownika. Niedozwolone jest dokonywanie tego rodzaju płatności bezpośrednio na rzecz dziecka. Płatności nie mogą również następować za pośrednictwem dziecka. Uzasadnieniem powyższego, jest dbałość o jego dobro i nieangażowanie go w kwestie finansowe między rodzicami.
Ponadto, oboje rodziców zobligowani są partycypować w kosztach utrzymania dziecka poprzez dokonywanie proporcjonalnych wpłat na zapewnienie opieki nad dzieckiem, koszty opieki zdrowotnej, w części, w której nie są one pokrywane przez stosowne ubezpieczenie zdrowotne, czy też na dodatkowe zajęcia, fakultety, w których ono uczestniczy. Płatności proporcjonalne, są niczym innym jak procentowym udziałem każdego z rodziców w kosztach wymienionych powyżej.
Przykładowo, jeśli każdy z nich osiąga dochód w wysokości $50,000, to ich udział w kosztach utrzymania dziecka wynosi 50% - 50%. Jeżeli zaś jeden osiąga dochód w wysokości $75,000, a drugi $25,000, wówczas ich udziały w zaspokajaniu potrzeb dziecka kształtują się odpowiednio 75% -25%. Rodzic, który posiada lepszą sytuację materialną, winien wwyższym zakresie partycypować w kosztach utrzymania dziecka. Nie sposób przy tym nie zauważyć, że powyższe może prowadzić do tego, że rodzic niesprawujący bezpośredniej pieczy nad dzieckiem, może nie być zainteresowany ujawnianiem wszystkich swoich dochodów. Niezależnie jednak od wysokości osiąganych dochodów, rodzice mogą porozumieć się w kwestii alimentów i zgodzić się na partycypowanie w kosztach utrzymania dziecka w równych częściach.
Z chwilą orzeczenia rozwodu lub separacji, rodzice mają możliwość skierowania roszczenia o zasądzenie alimentów na rzecz dziecka do dwóch różnych sądów. Osoby pozostające w separacji prawnej, mogą wnieść pozew do Family Court bądź do Supreme Court w toku sprawy o rozwód. Pary, które nigdy formalnie nie zalegalizowały swego związku, mogą kierować pozwy o alimenty tylko do Family Court. Ustalanie wysokości alimentów pozostaje niezmienne, niezależnie w którym Sądzie rozpoznawana jest sprawa. Zasady w każdym z Sądów są tożsame. Niemniej jednak istnieją strategiczne decyzje lub różnego rodzaju okoliczności, które uzasadniają, dlaczego rozwodzący się rodzice będą chcieli poddać spór o alimenty pod Family Court, a nie Supreme Court. Wszystkie te sytuacje muszą być konsultowane indywidualnie z adwokatem, zwłaszcza że wybór Sądu może przynieść mniej lub więcej korzyści.

Joanna Ewa Nowokuński, Esq

Kategoria: Porady > Prawne

Data publikacji: 2019-11-18