Budowa nowoczesnych mostów to kosztowna inwestycja, która pochłania miliony dolarów. Nic więc dziwnego, że miejsca, w których stoją olbrzymie konstrukcje, budzą zachwyt i ściągają miliony turystów z całego świata.

Nikt do końca nie wie, kiedy tak naprawdę powstał pierwszy most. Bardzo prawdopodobne, że powstał zupełnie nieświadomie, gdy ktoś przypadkiem przerzucił kłodę drzewa przez rzekę. Z czasem ta prymitywna kładka przeobraziła się w super nowoczesne konstrukcje warte miliony dolarów. Najczęstszym przeznaczeniem mostu jest transport, czyli możliwość dostania się np. z jednego brzegu rzeki, przepaści na drugi. Te mosty jako najbardziej potrzebne mają najdłuższy rodowód. Najstarszym mostem znanym w dzisiejszych czasach jest most Meles w Turcji zbudowany około 3000 lat temu.

Dzisiaj będzie o najdłuższych mostach Ameryki, a dokładniej Stanów Zjednoczonych. Jest wiele kategorii, wg których rozpatruje się długości mostów. Min. w zależności od: ich konstrukcji (np. łukowe, wiszące, podwieszone, belkowe), materiału z jakiego są wykonywane (np. drewniane, żelbetowe, stalowe, z betonu sprężonego), odległości w świetle pomiędzy filarami (lub pylonami).

My natomiast zajmiemy się mostami o największych ich długościach całkowitych tzn. nie bacząc na ilość przęseł (czyli odległości pomiędzy filarami), materiał czy konstrukcję mostu. Musimy pamiętać o jeszcze jednej ważnej i kluczowej definicji a mianowicie: most służy do przeprowadzenia komunikacji nad przeszkodą wodną ( rzeka, morze, jezioro) a wiadukt nad przeszkodą suchą (droga, tory kolejowe, dolina). No ale dość tych definicji jak na razie (choć one są bardzo ważne) i ruszamy w podróż po najdłuższych mostach Ameryki.

Sunshine Skyway – Floryda – 8851 m

Najdłuższy most kablowo-betonowy, znajduje się na Florydzie, nad zatoką Tampa - jest przykładem wybitnego osiągnięcia i wspólnej, wieloletniej pracy architektów, konstruktorów, urbanistów i inżynierów XX wieku. Jego długość wynosi 8851,4 metra. Sunshine Skyway Bridge ma ciekawą historię, a mianowicie wcześniej w tym samym miejscu stał inny czteromilowy most. Most ten powstał w roku 1954. W 1969 roku zbudowano identyczny drugi most, równoległy do starego i w ten sposób uzyskano cztery pasy ruchu. Niestety 9 maja 1980 r. w czasie gwałtownej burzy frachtowiec "Summit Venture" uderzył w most. Do wody wpadło ponad 250 m. konstrukcji, zabijając 35 osób. Departament Transportu Florydy już następnego dnia zadecydował o skonstruowaniu lepszego i bezpieczniejszego mostu. Ze względu na to jak zniszczony został jego poprzednik, bardzo duży nacisk został położony na ochronę przed statkami. Rozwiązaniem okazały się duże betonowe wyspy zwane "delfinami" które mają absorbować niechciane uderzenia. "Delfiny" są w stanie wytrzymać uderzenie ważącego 87 000 ton statku płynącego z prędkością 10 węzłów.

Nowy most wznosi się ponad zatoką na wysokości aż 50 m w taki sposób, aby kierowcy i pasażerowie samochodów mogli bez przeszkód oglądać otaczające most nieziemskie widoki na Tampa Bay. Koszt budowy mostu obliczono na ćwierć miliarda dolarów. Zbudowano go z wielkim rozmachem architektonicznym, jest piękny, majestatyczny i idealnie wpisany w krajobraz zatoki. Posiada urzekającą konstrukcję z betonu, strzelistych aż niemal do gwiazd pylonów i 21 stalowych kabli, które składają się z jeszcze mniejszych dziewięcio calowych przewodów. Dziennie przejeżdża tędy 20 000 samochodów. Należy on do grupy najpopularniejszych mostów które powstały po 1970 roku ze wzgledu na to, że kable podtrzymujące konstrukcję są pomalowane na jasno-żółty kolor, taki jaki mają taksówki.

Przejazd przez most zawsze na każdym robi niesamowite wrażenie, wygląda on cudownie o każdej porze roku i dnia, jak również w nocy. Przy wjeździe i zjeździe z mostu dostępne są dla kierowców rekreacyjne parkingi z licznymi stołami piknikowymi, które stanowią wyjątkowo atrakcyjny plener fotograficzny. Widoki, jakie można zobaczyć wjeżdżając na most i będąc na jego szczycie, można śmiało nazwać jako niesamowite, imponujące, spektakularne i nieziemskie.

Most Generała W.K. Wilsona, Jr. – Alabama – 9656 m

Most Wilsona składa się z podwójnych równolegle pozwiązanych architektonicznie belek stalowych. Łączna długość mostu to 6,08 mili. Mimo, że ten jeden z najdłuższych mostów w USA został nazwany na cześć szefa inżynierów Waltera W. Wilsona, to bardziej znany jest pod nazwą mostu Dolly Parton. Budowę mostu rozpoczęto w 1978 roku i zakończono dwa lata później.

Most Siedmiomilowy – Floryda – 10,900 m

Seven Miles Bridge to kolejny z mostów znajdujących się w Stanach Zjednoczonych. Polska nazwa brzmi wręcz fantazyjnie: Most Siedmiomilowy, przypominając bajkę z dzieciństwa o siedmiomilowych butach. Jest to jeden z 42 mostów jakie znajdują się na słynnej “nadmorskiej” drodze prowadzącej z Miami na Key West. Przy czym określenie “nadmorska” (ang. The Overseas Highway) należy traktować dosłownie, bowiem jadąc tym 200-kilometrowym traktem, na wielu jego odcinkach – po jednej i po drugiej stronie – widzimy morze, a konkretnie Ocean Atlantycki (po stronie południowo-wschodniej) i Zatokę Meksykańską (po północno-zachodniej). Archipelag Key West przypomina już nieco Karaiby (od jego krańcowej wyspy do Kuby jest zaledwie 150 km.), z podzwrotnikowym klimatem, wilgocią i słońcem, oblany bezmiarem turkusowych wód – z egzotyczną fauną i florą, niepodobną do tej, którą spotyka się na północy.

Całkowita długość mostu wynosi niemalże jedenaście kilometrów. Maksymalna wysokość znajduje się w środkowej dokładnie części tego obiektu i wynosi dziewiętnaście i pół metra. Jest to miejsce uczęszczane przez duże ilości turystów. Stary most zbudowany został w latach 1909-12 pod kierownictwem Henry'ego Flaglera, znanego między innymi z budowy linii kolejowej łączącej Key West z kontynentem. Niestety w roku 1935 Seven Mile Old Bridge został częściowo uszkodzony przez sztorm tropikalny Labor Day, a następnie w roku 1960 zniszczony przez huragan Donna. Nowy most został poprowadzony wzdłuż starego, jednak nieco zmieniono jego trasę i bezpośrednio połączono go z wyspami Little Duck Key oraz Key Vaca, pomijając Pigeon Key. Nowy „stary” most oddano do użytku w 1982 roku. Jego wybudowanie zajęło w sumie trzy lata. Kierowcy mają na moście do dyspozycji dwa pasy ruchu. W momencie ukończenia budowy był najdłuższym betonowym mostem na świecie.

Stanowi główną atrakcję trasy US-1 biegnącej z Miami do jednej z najbardziej znanych miejscowości turystycznych w Stanach Zjednoczonych - Key West.

San Mateo-Hayward Bridge – Kalifornia – 11,265 m

Most San Mateo-Hayward (powszechnie nazywany mostem San Mateo) łączy półwysep San Francisco z mostem przejście amerykańskiego stanu Kalifornia w San Francisco Bay, łączący półwysep San Francisco z zatoką East Bay. Zachodnia część mostu sięga Foster City, dzielnicy na wschodnim skraju San Mateo, a wschodnia kończy się w mieście Hayward. Stąd powstała nazwa mostu. Jest najdłuższym mostem w zatoce San Francisco i 25-tym na świecie (pod względem długości). W momencie otwarcia, w 1929 roku, był najdłuższym mostem na świecie i znany był pod nazwą “most zatoki San Francisco”. Starą konstrukcję zastąpiono nowym mostem oddanym do użytku w 1967 roku. W uznaniu architektonicznych rozwiązań Amerykańskie Stowarzyszenie Inżynierów nadało mu miano najpiękniejszego, długiego mostu przęsłowego. Jest to most wspornikowy, całkowicie betonowy, ze wznoszącą się jezdnią do centralnie położonego łukowego przęsła na wysokości 40 metrów. Długość mostu wynosi 11.3 km. Dzięki szerokiemu rozstawowi podpór środkowego przęsła (225 m) możliwa jest pod nim żegluga statków pełnomorskich do portu w Redwood City. Ze względu na centralną lokalizację w południowej części Bay Area i pomimo sześciu pasów ruchu jest on permanentnie obciążony w godzinach szczytu ogromnym ruchem samochodowym. W latach 2000-2002 kosztem 200 milionów dolarów poszerzono część konstrukcji poprawiając nieznacznie na nim komunikację. Wydaje się jednak że, ze względu na rosnący w zawrotnym tempie ruch w tym rejonie zatoki konieczna będzie wkrótce kolejna modernizacja tej konstrukcji.

Jubilee Parkway – Alabama – 12,070 m

Most znany pod nazwą Jubilee Parkway tworzy para równoległych betonowych wiaduktów, które prowadzą przez zatokę Mobile Bay w Alabamie od tunelu George Wallace, mieszczącego się na wyspie Blakeley do Spanish Fort/Daphne. Każdy z dwóch wiaduktów ma szerokość dwóch pasów. Łączna długość mostu to 12.1 km. Budowę Jubilee Parkway ukończono w 1978 roku. Został nazwany na zjawisk jubileuszowych, które występuje okresowo w Mobile Bay, ale jest powszechnie określany lokalnie i w mediach jako "Bayway". Nazwa mostu pochodzi od zjawiska “jubilee”, które występuje okresowo w Mobile Bay, kiedy to kraby, krewetki, flądry oraz moreny w ogromnych ilościach wypływają na płytkie wody zatoki.

Rankiem 20 marca 1995 roku na Jubilee Parkway doszło do jednej z największych kolizji wielopojazdowych w historii Stanów Zjednoczonych. W wypadku udział wzięło około 200 pojazdów. Przyczyną wypadku była mgła nad zatoką.

Chesapeake Bay Bridge-Tunnel – Wirginia – 28,324 m

Jest to bardzo ciekawa konstrukcja. Most ten ma 28.3 km długości.

Oddany do użytku w 1964 roku został ówcześnie ogłoszony jako jeden z 7 cudów inżynierii współczesnej. Zbudowano go w stanie Wirginia. Pierwsze plany budowy mostu przez zatokę Chesapeake urzędnicy stanu Maryland zatwierdzili jeszcze w 1938 roku, jednak wybuch drugiej wojny światowej opóźnił jego budowę. Do budowy przystąpiono w 1947 roku, kiedy to utworzono zespół pod przewodnictwem gubernatora Maryland Williama Prestona Lane'a Jr, który to uchwalił ustawę w sprawie rozpoczęcia budowy. 30 lipca 1952 roku most został otwarty dla ruchu jako jedna nitka o dwóch pasach jezdni. Ówcześnie był to najdłuższy ciągły most stalowy (gdyż środkowe przęsła są właśnie stalowe oraz trzeci najdłuższy most na świecie.

W 1969 roku zaczęto budować równoległy do istniejącego most, który ukończono i oddano do użytku cztery lata później. Ten nowszy most posiada 3 pasy jezdni.

Konstrukcja tego wybitnego dzieła inżynieryjnego (tak zresztą trzeba nazwać nie tylko ten most, ale i poprzednie mosty na liście) jest bardzo złożona. Patrząc od brzegu mamy do czynienia najpierw z konstrukcją wieloprzęsłową, żelbetową opartą na filarach. Następnie pojawia się przęsło łukowe, kratownicowe, stalowe. Dalej znów konstrukcja jako belka wieloprzęsłowa z jezdnią opartą na pomoście podtrzymywanym przez układy par filarów żelbetowych. Mniej więcej w środkowej części tego obiektu mostowego pomost stalowy został podwieszony do pary lin stalowych opartych na stalowych pylonach i następnie zakotwionych w masywnych żelbetowych filarach.  

Należy pamiętać, że most nie jest poprowadzony nad całą zatoką, lecz na dwóch odcinkach pokonujemy trasę tunelem. Lecz nie od razu tak było. Do roku 1964 most nie był przejezdny w sposób ciągły. To znaczy pojazdy przekraczające zatokę Chesapeake wjeżdżały na most, a następnie na odcinkach, na których teraz jest tunel - wtedy można było się przeprawić jedynie za pomocą promu. Było to znaczące utrudnienie, gdyż odcinki te są bardzo uczęszczane przez statki i promy musiały dopasowywać się do kursów statków.

Na początku myślano o rozwieszeniu mostów wiszących o ogromnych przęsłach, jednak zdecydowano się na wykopanie tuneli.

W latach 1995-1999 za sumę ok. 200 mln dolarów wykonano poszerzenie jezdni nad wodą z dwóch do czterech pasów. Od momentu otwarcia przez ten most-tunel przejechało ponad 100 milionów pojazdów.

Atchafalaya Basin Bridge – Luizjana – 29,290 m

Kompleks Atchafalaya Basin Bridge to w rzeczywistości dwa równoległe mosty w amerykańskim stanie Luizjana między Baton Rouge i Lafayette, które wchodzą w skład autostrady międzystanowej 10 w Atchafalaya Basin. Łączna długość wynosi 29.2 km i jest on ósmym najdłuższym mostem na świecie. Mosty poprowadzone są nad największymi w Stanach bagnami Atchafalaya Basin. Nazwa Atchafalaya pochodzi z indiańskiego języka i oznacza pozostałości dawnej delty rzeki Mississippi. Obecne tereny bagienne zaczęły się tworzyć około 10 tys. lat temu. To najwieksze bagnisko w USA rozciąga się od północy na południe na przestrzeni ponad 240 km i ze wschodu na zachód na 32 km, o powierzchni prawie 2500 km2.

Z tej prawie 30 km przeprawy mostowej o szerokości ponad 100 metrów rozciąga się wspaniały widok na bagno, poprzecinane licznymi głębszymi kanałami.

Na moście ograniczono prędkość do 60 mph dla samochodów osobowych i do 55 mph dla większych ciężarówek. Most został oddany do użytku w 1973 roku.

Manchac Swamp Bridge – Luizjana – 36,693 m

Srebrny medal w kategorii najdłuższych mostów świata zdobył most Manchac Swamp Bridge (nad bagnem), również z Luizjany. Łączna długość mostu to 36.7 km. Jest mostem drogowym, o konstrukcji żelbetowej oddany do użytku w 1970 roku. Ponieważ jest mostem zlokalizowanym na bagnie, a więc na nienośnym podłożu, należało się przebić do gruntu nośnego, a ten był dopiero ok. 70 m poniżej bagna. Każdy więc pal, na którym oparta została płyta jezdni został wwiercony na głębokość 76,0 m poniżej poziomu bagna. Bagno Manchac Swamp w Luizjanie to jedno z najbardziej przerażających miejsc w Stanach Zjednoczonych. Organizuje się tu nocne wycieczki, podczas których turyści pływają łodziami z pochodniami, nasłuchując głosów ofiar tsunami z 1915 roku. Przy okazji zobaczyć można wystające z wody oczy aligatorów, a powyginane drzewa wyglądają jak potwory. Związane z tym miejscem legendy dodatkowo podsycają strach turystów.

Lake Pontchartrain Causeway Bridge – Luizjana – 38,442 m

Jest to most prowadzący przez jezioro Pontchartrain w stanie Luizjana, który składa się z dwóch równoległych nitek oddalonych od siebie o około 24 metry. Każda z nich posiada dwie szosy - północna część mierzy 39,92 km, południowa - 38,44 km. Budowa pierwszego przęsła trwała w latach 1955 – 1956 i pochłonęła 3,067,7000 dolarów. Drugie przęsło budowano w latach 1967 – 1969. W przeciągu 20 miesięcy zakończone wszelkie prace, które wyniosły 30 mln dolarów.

Oba mosty opierają się na ponad 9 tysiącach pali i połączone są 7 zjazdami przeznaczonymi dla pojazdów ratunkowych. Długość przęsła (średnia) wynosi 46 m. Nazwa Lake Pontchatrain wzięła się od nazwiska ministra finansów Ludwika XIV, Hrabiego de Pontchatrain.

Most ten był do 2011 roku najdłuższym mostem na świecie.

Lake Pontchatrain Causeway Bridge łączy od południa Metairie, przedmieścia Nowego Orleanu ze zlokalizowanym na północnym brzegu Mandeville. Przejazd przez przeprawę zawsze wiązał się z opłatą, jednak ze względu na tworzące się korki zrezygnowano z pobierania opłat od kierowców jadących na północ, podwajając stawkę za podróż w drugim kierunku. Budowa mostu umożliwiła szybki dojazd do Nowego Orleanu mieszkańcom północnego wybrzeża jeziora Pontchartrain i włączyło te osiedla do noworleańskiej aglomeracji.

W 2005 roku most został uszkodzony przez atak huraganu Katrina. Uszkodzenia nie były jednak poważne i most został ponownie otwarty dla ruchu 14 października 2005 roku.

Obecnie ponad 40,000 pojazdów dziennie przemierza tędy trasę między miastami. W 2002 roku dyskutowano nad skonstruowaniem trzeciego przęsła, jednak wzrost ruchu spowodował, że postanowiono podjąć prace renowacyjne na istniejących już odcinkach.

Wszystkie te konstrukcje należą bez wątpienia do najwybitniejszych dzieł inżynierskich jakie kiedykolwiek stworzył człowiek, a ich przydatność dla rozwoju cywilizacyjnego człowieka jest o wiele większa niż wybudowanie piramid w Gizie czy Tadż Mahal (a które to jak wiemy należą do siedmiu cudów świata). Jeśli zrobilibyśmy "konkurs publiczności" to z tych najdłuższych mostów Ameryki wygrałaby zapewne konstrukcja mostowo-tunelowa nad zatoką Chesapeake. To jest niesamowite połączenie konstrukcji (belkowa, wieloprzęsłowa, łukowa, wisząca, tunel pod dnem zatoki), materiałów (beton sprężony, żelbet, konstrukcja stalowa) w jednym obiekcie mostowym.

Dla porównania najdłuższym obecnie mostem świata jest Wielki Most Danyang-Kunshan i znajduje się na trasie kolejowej łączącej miasta Szanghaj i Nankin w chińskiej prowincji Jiangsu. Trwającą cztery lata i kosztującą 8,5 miliarda dolarów budowę, przy której pracowało 10 000 ludzi, ukończono w 2010 roku. Most otwarto w roku 2011 i aktualnie do niego należy rekord Guinnessa w kategorii najdłuższy most na świecie. Ma długość 164,8 km.

Kategoria: Ciekawostki

Data publikacji: 2019-01-26