Nadchodzi radosny sezon świąteczny i czas spotkań rodzinnych - choinka, Nowy Rok, szał prezentów i kartek świątecznych. Dla osób, które kogoś straciły, niedawno czy lata temu, a może nawet pół wieku temu, jest to chyba najtrudniejszy czas w roku.

Gdy dla nas jest to okres radości to dla osób, które przeżywają żałobę jest to czas, kiedy ich myśli przywołują wspomnienia z czasu, gdy osoba zmarła była w ich życiu, zasiadała przy świątecznym stole, dzieliła się opłatkiem, brała udział w tradycjach świątecznych. Gdy my cieszymy się, że idą Święta oni się martwią i zadają pytania jak się cieszyć z tych Świąt jak one już nigdy nie będą takie same. Osoby pogrążone w żałobie bardzo często odczuwają ogromny smutek, poczucie pustki, a nawet rozgoryczenia, czy złości na zmarłego i na pozostałych członków rodziny lub znajomych.

Jeżeli mamy takie osoby to proszę - nie mówcie do nich „przynajmniej już nie cierpi, czy jest w lepszym świecie”, albo „Bóg tak chciał”, czy „wiem jak się czujesz”. Nie udawajmy, że zmarły nie żyje. Nie ma w tym nic złego aby powiedzieć: „pamiętasz, jak babcia zawsze piekła makowiec na Święta” czy „nigdy nie zapomnę jak Jasiu złowił karpia”, albo "jak ciocia żyła to zawsze ubierała choinkę"...

Nie bójmy się rozmawiać o zmarłych, dla osób w żałobie rozmowa o zmarłym znaczy, że o nich pamiętamy. To, że my nie mówimy to nie znaczy, że oni nie pamiętają. Nie raz słyszę rozżalone słowa wdowy, czy wdowca: "Już nikt nawet nie pamięta Jasia, teraz nawet nikt mu świeczki nie zapali."

Jest to czas bardzo emocjonalny. Gdyby płacz nie był nam potrzebny to byśmy nie płakali; ludzki organizm jest tak skontruowany, że płacz, czy śmiech ma swoje lecznicze znaczenie. Gdy wznosimy toasty przy stole światecznym, wzniesmy toast za zmarłego, nie ma nic w tym złego.  

Kiedy odchodzi jeden człowiek, życie tych, którzy zostają zmienia się i nigdy już nie będzie takie samo. Żałoba to czas, kiedy musimy się nauczyć od nowa żyć, nauczyć żyć i celebrować Święta bez tej osoby. W czasie Świąt celebrujemy narodziny Jezusa Chrystusa, który przez śmierć przeszedł do nowego życia. Honorując i wspominając naszych zmarłych podczas okresu świątecznego pomagamy sobie łatwiej przetrwać ten okres. Na szczęście nasz mózg jest tak skonturowany, że pozwala nam pamiętać dobre i złe chwile. Ale każdy z nas oprócz tylko pamiętania może zrobić krok więcej, może uhonorować zmarłego w szczególny sposób. Bez względu na to kiedy zmarli nasi bliscy, Święta to dobry czas, aby nie zapomnieć o nich szczególnie w tym okresie. Oto kilka propozycji, które pomogą nam pamiętać naszych zmarłych.

• Zrób donację do ulubionej zmarłego, czy twojej organizacji w imieniu zmarłego.
• Zrób symboliczną ozdobę na choinkę, która będzie ci przypominać zmarłego, nie musi to być arcydzieło, ale coś zrobione przez nas, liczy się myśl. Można też kupić świąteczny ornament, do którego można włożyć zdjęcie zmarłego.
• Powieś specjalny, świąteczny wianek na wejściowe drzwi. Kształt koła jest symbolem życia, często słyszymy „circle of life”.
• Zastawiając świąteczny stół postawmy jeden więcej talerz. Często robimy tak, gdy ktoś z naszych najbliższych nie może uczestniczyć w uroczystościach. Niech ten symboliczny talerz będzie dla nas ukojeniem, że zmarłego duch jest wśród nas.
• Zapal symboliczną świeczkę. Światło świecy jest bardzo wymowne.
• Podziel się z kimś miłym wspomnieniem o zmarłym, anegdotą, może zmarły zrobił w życiu coś, co pomogło komuś, czy było inspiracją dla innych ludzi.
• Wyślij krótką notkę z podziękowaniem, dla tych którzy byli waszym wsparciem podczas trudnego dla was okresu.
• Jeżeli masz jakąś pamiątkę po zmarłym i chcesz ją komuś podarować, to jest właśnie dobry czas na taki prezent.
• Zrób jakieś noworoczne postanowienie, które uhonoruje zmarłego np.: oddaj krew, aby uratować komuś życie, poświęć czas dla organizacji lub może wypełnij obietnicę daną zmarłemu.
• Zrób donacje, czy prezenty dla sierocińca lub schroniska dla zwierząt z myślą o zmarłym.

Czasami nie zdajemy sobie sprawy jak często malutki gest, uśmiech potrafi zmienić cudze życie, czy być dla kogoś inspiracją. Życie to seria wydarzeń, gestów, spotkań ludzi, to czas urodzin i czas śmierci. Robiąc coś z myślą o zmarłym, pokazuje nasz związek z nim, a ludzie żyją tak długo, jak długo o nich pamiętamy.

Izabela Bacza

Kategoria: Porady

Data publikacji: 2015-12-10