PLUS

Baner

Park Narodowy Jeziora Krateru

Park Narodowy Jeziora Krateru

Jezioro Krateru od początku kolonizacji Oregonu przez białych osadników cieszyło się dużym zainteresowaniem jako turystyczna atrakcja.

Położenie geograficzne i klimat

   Crater Lake National Park zajmuje 742 km2 (183,227 akrów) w stanie Oregon, w południowej części pasma Gór Kaskadowych, w strefie klimatu umiarkowanego, górskiego. Lata w tej okolicy są krótkie i chłodne (z powodu wysokości), zimy długie, mroźne i śnieżne. Średnia roczna wartość opadów wynosi 1676.4 mm (66 cali), z czego ogromna większość przypada na śnieg.

Komunikacja

Jezioro Krateru oddalone jest o 225 km (140 mil) od Eugene i 400 km (249 mil) od największego miasta stanu - Portland. Niedaleko - 75 mil z Medford wzdłuż lokalnej szosy 62 - biegnie międzystanowa autostrada I-5, łącząca m.in. Sacramento, Portland i Seattle. Oferuje ona najłatwiejszy i najtańszy sposób dostania się do Parku z wymienionych miast. Odległość do Chicago wynosi 3824 km (2376 mil), do Nowego Jorku - 5108 km (3174 mile). Najbliższe lotniska znajdują się w Eugene, Portland i Seattle.

Od zachodu i południa do Parku prowadzi stanowa szosa nr. 62. W Mazama Village w kierunku jeziora, a dalej do północnego wjazdu, wiedzie szosa 138. Północny wjazd jest otwarty od połowy czerwca do połowy października (zależnie od pokrywy śniegu), pozostałe są otwarte cały rok. Wokół krawędzi krateru biegnie 53 km (33 milowa) obwodnica - Rim Drive, która z powodu sporych opadów śniegu może być częściowo zamknięta nawet do połowy lipca! Dotyczy to odcinka od Cleetwood Cove do Rim Village

Najlepsza pora na zwiedzanie

Z racji warunków klimatycznych najbardziej odpowiednią porą na zwiedzanie Parku jest lato, od początku czerwca po koniec września. Jednakże widok pokrytych śniegiem zboczy krateru kontrastujących z ciemnobłękitną tonią i zielonymi jodłami, na pewno wart jest osobnej, zimowej podróży.

Zarys geologiczno-historyczny

Wzdłuż środkowej części pasma Gór Kaskadowych ciągnie się pas majestatycznych wulkanów, fragment globalnego Ognistego Pierścienia Pacyfiku. Ów Ring of Fire ciągnie się od Patagonii, poprzez Andy, Amerykę Centralną, meksykańskie kolosy Popocatepetl i Iztaxihuatl, po Góry Kaskadowe, kanadyjskie Góry Nabrzeżne, alaskańskie Aleuty i dalej po azjatyckiej stronie od Kamczatki poprzez Wyspy Japońskie aż po Indonezję. Bazaltowe dno Oceanu Spokojnego jest według teorii kier kontynentalnych w nieustannej kolizji z granitowym podłożem otaczających lądów. Napierające na siebie skalne masy wypiętrzają całe górskie pasma, a w miejscach gdzie pokrywa jest osłabiana wskutek tarć - wypływa z wnętrza Ziemi magma, wybuchają wulkany. W ciągu ostatnich 750 tysięcy lat powstał łańcuch wulkanów zdobiących dzisiaj Góry Kaskadowe: Mt. Garibaldi w Kanadzie, Mt. Baker, Mt. Rainier, Mt. Adam’s i Mt. St.Helen’s w Waszyngtonie, Mt. Hood i Crater Lake w Oregonie oraz Mt. Shasta i Lassen Volcanic w północnej Kalifornii.

Jezioro Krateru powstało w miejscu wulkanu Mt.Mazama, który eksplodował 5700 lat przed narodzeniem Chrystusa. Stożkowy szczyt wyleciał w powietrze, a kalderę (czyli zagłębienie) powstałą po erupcji wypełniła z czasem woda pochodząca z deszczu i topniejących śniegów. Tak powstało jezioro jak z baśni, Klejnot Gór Kaskadowych. Zaznaczmy, że w tym okresie wokół potężnej góry żyli już ludzie, którzy byli świadkami katastrofalnego wybuchu. Siłę eksplozji naukowcy oceniają na 42 razy potężniejszą od słynnej erupcji wulkanu Mt. St.Helens w 1980 roku, popiół wulkaniczny pokrył 13 tys. km2, docierając aż do Kanady.

Jezioro Krateru od początku kolonizacji Oregonu przez białych osadników cieszyło się dużym zainteresowaniem jako turystyczna atrakcja. Miejscowi Indianie znali go oczywiście od pradawnych czasów, jednak istnienie jeziora, jako miejsca świętego, było przed obcymi ukrywane. Szamani nie pozwalali oglądać tajemniczego jeziora nawet członkom własnego plemienia. Dopiero 12 czerwca 1853 roku na wypełniony wodą krater natknęła się grupa poszukiwaczy złota. To oregońskie Morskie Oko nazwali Głębokim Błękitnym Jeziorem (Deep Blue Lake). Konieczność ochrony przyrodniczego fenomenu doprowadziła do trwającej 17 lat administracyjnej walki pomiędzy Williamem Steelem a drwalami i górnikami, zakończonej uzyskaniem przez Jezioro i okolicę statusu parku narodowego w 1902 roku. Był to szósty w Stanach Zjednoczonych park narodowy, ustanowiony jak wiele innych przez nieocenionego prezydenta Teodora Roosevelta.

Największe atrakcje

Główną atrakcją Parku jest powulkaniczne jezioro w kraterze drzemiącego wulkanu. Widok intensywnie niebieskiej, krystalicznie czystej wody pośród poszarpanych, barwnych górskich zboczy jest urzekający, nie ma odpowiednika w całych Stanach Zjednoczonych. Dodajmy do tego wtórny stożek wulkaniczny w postaci wysepki na jeziorze i porośnięte szpilkowym lasem, zielone stoki wulkanu, a otrzymamy sielankowy obraz nie do wymazania z pamięci.

Najważniejsze dane statystyczne: powierzchnia tafli jeziora wynosi 54 km2 (21 mil2), największa głębokość - 589 metrów (1932 ft), średnia głębokość - 450 m (1500 ft), maksymalna szerokość - 10 km (6 mil), położenie lustra wody - 1882 m npm (6,176 ft), wysokość najwyższego wzniesienia krawędzi wulkanu - 2484 m npm (8,151 ft, czyli mniej więcej tyle co tatrzańskie Rysy), najwyższa góra na terenie Parku, Mount Scott - 2721 m npm (8,929 ft). Krawędź wznosi się blisko 700 metrów powyżej zwierciadła wody.

Skład gatunkowy lasu na zboczach krateru jest ubogi, ze świerkami, jodłami i sosnami na niższych elewacjach. Fauna jest równie ciekawa jak flora i krajobrazy. Mając do dyspozycji kilka dni, możemy świtem i zmierzchem wędrować po odludnych zakamarkach, gdzie jest większa szansa ujrzenia czarnych niedźwiedzi, żbików, jeleni, nadrzewnych jeżozwierzy i świstaków. Na niebie w tej okolicy królują kruki, jastrzębie i orły.  

 Zwiedzanie zaczynamy od wizyty w Centrum Informacji Turystycznej Steel Center lub Rim Village. Dla najczęściej spotykanego turysty - to znaczy takiego, który nigdy nie ma czasu - najlepszym wariantem zwiedzania Parku jest przejazd wokół jeziora obwodnicą Rim Drive z postojami w co ciekawszych miejscach (viewpoints, overlooks), jak: Discovery Point, The Watchman, Merriam Point, Pumice Point, Palisade Point, Cloudcap Overlook, Sentinel Rock, Sun Notch i zwalający z nóg widok na Wyspę Widma Statku - Phantom Ship Overlook.

 Gdy czas pozwoli warto odbyć rejs po jeziorze z lądowaniem na Wyspie Czarnoksiężnika. Zejście po ścieżce Cleetwood Trail znajduje się w północno-wschodniej części Rim Drive, w odległości 10.7 mili od parkingu w Rim Village, objeżdżając krater zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

Informacja, noclegi, rezerwacje, ważne telefony

 Adres informacji turystycznej: Crater Lake National Park Headquarters, P.O.Box 7, Crater Lake, Oregon 97604, tel. (541) 594-2211. Informacja w Rim Village jest czynna od czerwca do końca września, centrum w siedzibie władz Parku (Steel Center) czynne jest cały rok z wyjątkiem Bożego Narodzenia. Na terenie Parku znajdują się dwa hotele, polecam uprzednią rezerwację miejsc: Rim Village/Crater Lake Lodge, tel. (541) 830-8700. Mazama Village Motel, noclegi są tutaj tańsze, telefon ten sam co powyżej.

Dla miłośników wczasów pod chmurką są wydzielone dwa pola namiotowe: Lost Creek i Mazama, miejsca zajmujemy na zasadzie kto pierwszy ten lepszy. Można biwakować na dziko, konieczne jest jednak zezwolenie (darmowe) wydawane przez jedno ze wspomnianych już centrów informacji turystycznej.

Kilka słów na temat rejsu: wycieczka po jeziorze pozostawia niezapomniane wrażenia. Poza trudnym (wysokość!) powrotnym podejściem do góry, cała reszta jest wspaniałym relaksem. Łodzie odpływają co godzinę między 10 rano a południem, co 45 minut od południa do 16:30. Kapitan opowiada o historii, zwierzynie i roślinach, ilustrując gawędę detalami niewidocznymi z krawędzi: wodospadami, ukrytymi plażami, poskręcanymi sosnami... Ukoronowaniem wycieczki jest wspinaczka na szczyt Wyspy Czarnoksiężnika. Łodzie kursują od lipca do połowy września.

Opłaty

 Wstęp wynosi $10 od pojazdu, bilet ważny jest przez 1 tydzień.

Ciekawostki

* Nieprawdopodobnie błękitny kolor jeziora jest efektem czystości wody, jej dużej głębokości i znacznej wysokości zbiornika nad poziom morza. Niebieski kolor wynika z pochłaniania przez cząsteczki wody słabszych energetycznie fragmentów widma świetlnego. Najszybciej pochłaniane jest światło czerwone, następnie pomarańczowe, żółte i zielone. Niebieska część widma dochodzi najgłębiej, jest też najczęściej widoczna w głębokich zbiornikach. Stąd analogiczny błękit wody Karaibów i Hawajów!

* Naukowcy odkryli w jeziorze zielone (tzn. z chlorofilem, opierające życie na fotosyntezie) glony na rekordowej głębokości 221 metrów (725 ft). Dowodzi to niespotykanej nigdzie w świecie wyjątkowo głębokiej penetracji promieni słonecznych.

* Jezioro Krateru jest najgłębszym jeziorem w Stanach Zjednoczonych, pomiar został dokonany sonarem w 1959 roku. Pierwsza próba zbadania głębokości została dokonana w 1886 przez Służbę Geologiczną USA, z rezultatem 1996 stóp.

* Crater Lake National Park jest jedynym parkiem narodowym w stanie Oregon.

*  Człowiek wprowadził do jeziora nie znane uprzednio w tym akwenie gatunki ryb - pstrąga tęczowego i łososia srebrniaka. Była to zasługa m.in. Williama Gladstone Steela. Ten twórca parku narodowego zainicjował również budowę obwodnicy Rim Drive.

* Przy drodze wokół jeziora są miejsca przeznaczone na piknik, co warto wziąć pod uwagę jeżli nie chcemy, aby podczas objazdu krateru głód zawrócił nas do stołówki w Rim Village.

* Dobra wiadomość dla amatorów pieszych wędrówek: w Parku jest blisko 200 kilometrów tras!

* Wyspa Czarnoksiężnika jest wtórnym stożkiem usypanym z wulkanicznych popiołów. Natomiast według Indian, jest to głowa Władcy Podziemia, Llao, pokonanego przez Pana Niebios zwanego Skell.

* Wysepka Phantom Ship z kolei jest fragmentem dajki, czyli magmowej intruzji w najstarszej części krawędzi krateru, liczącej aż 4 miliony lat!

* Patrząc z Sun Notch ku południowi zauważymy, że dolina strumienia Sun Creek ma typowy, polodowcowy U-kształtny przekrój. Pochodzi ona jeszcze z czasów przed erupcją, kiedy stożek wulkanu Mt.Mazama był pokryty jęzorami lodowców, podobnie jak obecnie Mt.Rainier w Waszyngtonie. Podobny charakter posiada dolina Munson Valley.

* Pomimo mroźnych zim i sporej wysokości nad poziomem morza, jezioro w kraterze bardzo rzadko zamarza. Ostatni raz pokryło się w całości lodem w 1949 roku.

* Nazwa Jezioro Krateru została nadana w 1869 roku przez Jamesa Suttona i dotyczyła małego krateru na szczycie Wyspy Czarnoksiężnika. Innymi słowy tłumaczenie: Jezioro w Kraterze jest nieprawidłowe.

Tekst i zdjęcia: Andrzej Kulka

 

Kategoria: Podróże > Podróże z Andrzejem Kulką

Data publikacji: 2016-08-05

Baner
Ogłoszenia/classifieds
Ogłoszenia Zobacz ogłoszenia >>
Baner
Baner
Baner
Baner
Plus Festiwal

Podoba Ci się nasza strona?
Polub nasz profil na Facebooku.