Stylów, w których buduje się domy jest mnóstwo. Na przestrzeni wieków powstało wiele rodzajów budynków, z których jedne przetrwały próbę czasu, a inne przeszły do historii.

Najsilniejszym ośrodkiem wpływu na architekturę w Nowym Świecie była oczywiście Wielka Brytania, dawna potęga kolonialna, do której należały także ziemie Ameryki Północnej.

Oczywiście, współczesne domy niewiele mają wspólnego z budownictwem z tamtych czasów, odtwarzają jedynie najbardziej charakterystyczne cechy tego stylu. 

Warto zobaczyć, w jakich stylach budowało się i nadal buduje domy jednorodzinne w USA, kraju, do którego wraz z osadnikami z niemal całego świata dotarło wiele wpływów architektonicznych.

SPLIT LEVEL

To styl współczesny, wykreowany tak, aby w domu rozdzielić pewne funkcje życiowe takie, jak spanie czy też przyjmowanie gości. Split level to wielopoziomowa odmiana ranchu.

Styl ten powstał w latach pięćdziesiątych. Na dolnym poziomie (lower level) z reguły znajduje się pokój rodzinny, często z kominkiem oraz garaż. Na poziomie średnim, do którego wiodą drzwi wejściowe znajduje się pokój gościnny, jadalnia i kuchnia, a na poziomie najwyższym - sypialnie.

Domy te zazwyczaj nie posiadają pełnych piwnic oraz strychów.

Domów tego typu znajduje się najwięcej na wschodzie i środkowym zachodzie USA.

RANCH 

Często zwany ranchem kalifornijskim, powstał w latach trzydziestych, a popularność zyskał w latach pięćdziesiątych i sześcdziesiątych.

Jest to dom parterowy, o spadzistym dachu, sporej powierzchni mieszkalnej i wbudowanym garażu.

Wnętrza mają otwarte przestrzenie, pozbawione schodów oraz posiadają rozbudowane tarasy z tyłu domu.

W Chicago popularny jest tzw. raised ranch (podniesiony ranch) z basementem, czyli piwnicą.

Parter położony jest powyżej poziomu ziemi, do drzwi frontowych wchodzi się po kilku stopniach.

Raised ranch z reguły ma garaż osobno.

CALIFORNIA BUNGALOW 

Dom, który był najbardziej popularny w latach 1900-1920. Jest to dom 1 piętrowy, zbudowany na planie prostokąta, ze spadzistym dachem i dużym strychem.

Bungalow charakteryzuje się prostotą, małą ilością ozdób i wysuniętym do przodu wejściem, nad którym znajduje się daszek.

Domy te posiadają prosty salon gościnny, do którego wchodzi sie bezpośrednio poprzez drzwi wejściowe.

Punktem centralnym pokoju jest zazwyczaj kominek. Ma on również często szerokie otwarcie na jadalnię.

Bungalowy znajdują się w większości starszych okolic wszystkich amerykańskich miast.

CAPE COD 

Są to jedne z pierwszych domów budowanych w Stanach Zjednoczonych.

To domy duże, zbudowane na planie kwadratu lub prostokąta, z dużym spadzistym dachem. W dachu często widzi sie tzw. dormery.

Okna we wczesnych domach tego typu zaopatrzone bywały w okiennice. Domy te są niskie, pozbawione pełnego górnego piętra, wykorzystując powierzchnię strychu pod spadzistym dachem na sypialnie.

Na głównym poziomie znajduje się kuchnia, duży pokój i często największa sypialnia.

GEORGIAN

Nazwa pochodzi od imienia krolów angielskich i oznacza dom w stylu georgiańskim.

Jest to styl, który na kontynent amerykański przybył z Anglii i dominował w koloniach brytyjskich w XVIII wieku. Domy te budowano z cegły. Są one symetryczne i eleganckie.

Dwu lub trzykondygnacyjne, budowane na planie prostokąta, w kształcie sześcianu, z dwoma dużymi kominami, wąskimi oknami i skromnym wejściem frontowym, bez elementów dekoracyjnych, które charakteryzowały późniejsze domy w stylu georgiańskim.

Zwykle drzwi wejściowe znajdują się w środku fasady.

Prawie zawsze na drugim piętrze znajdował się rząd pięciu okien.

VICTORIAN 

Styl ten narodził się w Anglii za czasów królowej Wiktorii i dotarł do Ameryki we wczesnych latach XIX wieku.

Zmieniał się przez lata, w zależności od potrzeb mieszkańców małych górniczych miast, jak i pragnień zamożnych właścicieli ziemskich.

Dziś domy wiktoriańskie nie są tak spektakularne jak przed wiekiem, ale wciąż czuć w nich ducha przeszłości.

Są wysokie, strzeliste i asymetryczne. Posiadają wiele skrzydeł, balkonów, werand i wieżyczek. Zdobnictwo chatki z piernika stało się ich charakterystyczną cechą.

Wnętrza są zazwyczaj wysokie i przestronne. Dolne piętro o otwartym planie posiada wysokie okna wpuszczające wiele światła z każdej strony domu. Górne piętra mieszczą sypialnie i pokoje gościnne.

Strome schody i ozdobne balustrady towarzyszą każdemu wiktoriańskiemu wnętrzu.

QUEEN ANNE 

To także odmiana stylu wiktoriańskiego. Jest to styl późny, charakteryzuje się bogactwem elementów architektonicznych, detali i ozdób: strome szczyty dachu, wieże, wieżyczki, wąskie pionowe okna, werandy, balkony - to wszystko cechy Queen Anne, czyli domu w stylu Królowej Anny.

Jest to rodzaj domu wolnostojącego nawiązujący do angielskiego stylu barokowego z czasów panowania Królowej Anny Stuart na początku 18 wieku; popularny w USA w 19 wieku; charakteryzujący się nieregularnym kształtem i wyjątkowym wyglądem, o różnorodnych kolorach, często posiadający wieżę (turret).

Są to domy wielopiętrowe, zbudowane na masywnych, kamiennych fundamentach, z drewna lub cegły, zwykle malowane na różne kolory (często utrzymane w tonacji kolorów ziemi).

COLONIAL

Jest to jeden z najstarszych i najbardziej różnorodnych stylów w Ameryce.

Wywodzi się głównie z Holandii i Niemiec, skąd w początkach XVII wieku przybywali pierwsi emigranci, osiedlając się w dolinie rzeki Hudson i w Pensylwanii.

Domy w stylu kolonialnych są drewniane, okładane poziomo deskami lub gontem, ewentualnie wykorzystywano okładziny ceglane. W projektach droższych nadal operowano bardzo skromnym, prostym detalem o klasycznych proporcjach

Domy te są przeważnie dwupiętrowe, prostokątne, ze spadzistym dachem, poddaszem i piwnicą.

Sypialnie ulokowane są zazwyczaj na górze, stanowiąc powierzchnię mieszkalną tak samo dużą, jak dolne piętro, gdzie mieści się salon, kuchnia i jadalnia. Charakteryzuje go symetria całej fasady, najczęściej z centralnie usytuowanym wejściem i równo rozmieszczonymi oknami.

VICTORIAN ECLECTIC

Jest on stylem bardzo dekoracyjnym bardzo popularnym w okresie 1870-1900, łączym w sobie wiele elementów różnych stylów wiktoriańskich, szczególnie Queen Anne i Gothic. 

Charakteryzuje się mansardowymi oknami, wieżyczkami, werandami, balkonami.

Domy w tym stylu zazwyczaj posiadały ozdobne ogrodzenia.

Styl Victorian Eclectic jest połączeniem stylu wiktoriańskiego z nowoczesnym trendem.

PRAIRIE

Powstanie tego stylu przypisuje się w dużej mierze Frankowi Lloyd Wright, jednemu z najbardziej innowacyjnych architektów.

The Prairie Style pojawił się w 1900 roku i osiągnął największą popularność około 1915 roku. Większość domów w tym stylu posiada centralnie umieszczony kominek, aby rozdzielić wejście, jadalnię i salon.

Styl ten charakteryzują silne poziome linie architektoniczne. Bardzo przestrzenne wnętrza, różnorodność kształtów i form geometrycznych, wielkie okapy dachów, kolumny i niskie ściany czynią taki dom bardzo atrakcyjny wizualnie.

MEDITERRANEAN 

Charakteryzuje się prostotą, niskimi, skośnymi dachami oraz ciepłą kolorystyką. Wszystko to sprawia, że łatwo ulegamy złudzeniu, iż znaleźliśmy się gdzieś na słonecznym Południu.

Typowe niskie dachy wyraźnie nawiązują do architektury prowansalskich posiadłości. Dzięki dużym oknom wnętrza są wyjątkowo słoneczne. Ten styl śródziemnomorski jest przeważnie spotykany w cieplejszych klimatach, np. w południowych stanach.

Z zewnątrz zazwyczaj jest wykończony stucco, z dachem z glinianych dachówek, który utrzymuje dom w chłodzie podczas gorących miesięcy. Werandy, bądź kolumny pozwalają na swobodny przepływ powietrza. Częstymi akcentami wykończeniowymi są kolebkowate otwory w stucco lub drewniane belki.

SOUTHWEST 

Domy w tym stylu dominują, jak się można domyślić w poludniowo-zachodnich stanach. Istnieją dwa rodzaje stylu Southwest: Monterey i Pueblo.

Pierwszy z nich był popularny w Północnej Karolinie w latach 1930-1950. Plany tych domów były połączeniem architektury Nowej Anglii i Hiszpanii.

Zazwyczaj były dwupiętrowe, z drewnianymi dachami, czasami z glinianą dachówką. Z zewnątrz wykończone stucco, czasami cegłą.

Okna bardzo często były wysokie, zawsze parzyste. Drugi rodzaj Pueblo był popularny w Arizonie i Nowym Meksyku około roku 1910. W naturalnych kolorach, z płaskimi dachami, nie odznaczały się od otoczenia, w jakim się znajdowały.

Styl ten charakteryzował się elementami indiańskimi, które wzięły się od tzw. pueblos z Arizony i Nowego Meksyku.

COUNTRY 

Styl ten zajmował miejsce szczególne w amerykańskiej architekturze przez długi okres czasu. Wciąż pozostaje jednym z najbardziej popularnych rodzjów domów amerykańskich.

Wcześni osadnicy połączyli architekturę ze Starego Kontynentu z dostępnymi materiałami i narzędziami. Rezultat był mieszanką prostoty i funkcjonalności.

Domy w stylu country są wygodne i przytulne. Solidnie zbudowane i dostępne po przystępnych cenach.

Cechy charakterystyczne to narożne belki, chropowate ściany, kominki i małe okna.

Tradycyjne wybudowane z materiałów lokalnie dostępnych, z drewnianymi podłogami, wykończone w drewnie, cegle lub kamieniu.

Wystrój takich domów często pochodził ze sklepów z antykami lub tzw. flea markets.

TUDOR 

Domy w tym stylu mają wiele cech architektonicznych, które rozwinęły się w jeszcze w czasach średniowiecza.

Panowała wtedy moda belek i słupów. Pusta przestrzeń pomiędzy konstrukcją wypełniana była zaprawą, w celu stworzenia zamkniętej ściany.

W dzisiejszych czasach domy w tym stylu budowane są na wzór tamtych czasów, zachowując belki i słupy, z przestrzenią wypełnioną gipsem lub stucco.

Domy w stylu Tudor zazwyczaj są domami drogimi, z uwagi na różnorodność materiałow budowlanych.

Stromy dach i skomplikowane jego pokrycie jest bardzo czasochłonne, nie wspominając już o kosztach budowy kilku kominów, stucco i wykończeń w drewnie i cegle.

Najciekawsze przykłady stylu Tudor znaleźć można w miastach Englewood czy Teaneck w stanie New Jersey. 

FEDERAL/ADAM 

Styl, który zdominował Amerykę od 1780 do 1840 roku, powstały na bazie stylu georgańskiego.

Domy w tym stylu można było znaleźć w każdym wschodnim miasteczku, od portów morskich w New England po Georgetown i Alexandria w Wirginii.

Charakteryzuje się kwadratowym lub prostokątnym kształtem, dwu lub trzy piętrowy, zazwyczaj szerokości dwóch pomieszczeń.

Okna nigdy nie są zgrupowane, lecz rozmieszczone indywidualnie w ścisłej symetrii poziomej i pionowej.

Często przy drzwiach wejściowych znajduje się ganek.

SHINGLE 

Ppojawił sie w Ameryce pomiędzy 1880 i 1900 roku.

Składający się z drewnianej konstrukcji, często budowany na fundamentach kamiennych. Styl całkowicie zapożyczony z wiktoriańskiego.

Bezceremonialność i eklektyzm był wyrazem amerykańskiego indywidualizmu. Ze względu na złożoność form w stylu shingle, koszt budowy był poza sięgiem przeciętnego nabywcy. W wyniku tego nigdy nie był dostosowany do mas mieszkaniowych i pod wieloma względami pozostawał na wysokim stylu mody.

Dachy i ściany były pokryte gontem, które mogłyby być barwione, lakierowane, w zależności od pogody i lokalizacji. Czasami zdarzało się, że na dachu gonty miały inny kolor od ścian.

Droższe domy miały wykuty z kamienia ganki, kolumny i kamienne ściany na pierwszym piętrze. Większość domów miała werandy, ponieważ ludzie faktycznie mieli czas na relaks na nich.

SECOND EMPIRE 

Jak sugeruje nazwa, styl można przypisać Francji, a konkretnie do okresu panowania Napoleon III, 1852-1870.

Styl był najbardziej popularnym w północno-wschodniej części kraju, mniej powszechny na wybrzeżu Pacyfiku, a rzadko spotykany na południu.

Domy w tym stylu budowane były na ogół w bardziej zamożnych regionach kraju. Popularność gwałtownie spadła w wyniku depresji gospodarczej z roku 1873.

W domach w tym stylu nie ma wątpliwości co do tego, gdzie znajduje się wejście do domu. Położone centralnie, otoczone werandą lub gankiem, co dawało zabezpieczenie od róznych warunków pogodowych.

Centralnym elementem były okna, często umieszczone nad wejściem, rozmieszczone w parach, a czasami jako potrójne zestawy. Drzwi wejściowe są zazwyczaj podwójne lub szerokie pojedyncze.

SALT BOX 

To styl popularny w latach 1650-1830.

Początkowo składał się z jednego ogromnego pomieszczenia, z kominem w centralnym miejscu.

Nazwa pochodzi od drewnianej solniczki, z czasów kolonistów. Zazwyczaj miał niską tylnią linię dachową.

Wnętrza domów w tym stylu były proste i praktyczne. Pokoje zazwyczaj służyły wielu celom.

Rozpoznawalną cechą salt box było, to że zazwyczaj były płaskie z przodu i centralnie rozmieszczonym kominem.

Salt Box jest odmianą stylu kolonialnego i posiada z tyłu jednospadowy dodatek z dramatycznych spadzistym dachem, który rozciąga się na wysokość sześciu stóp.

CHATEAUESQUE

Styl ten stał się modny około roku 1880 pod wpływem słynnego Vanderbilt Mansion w Nowym Jorku.

Jest styl oparty na architekturze francuskich zamków z XVI wieku.

Był początkowo wykorzystywany w Chicago dla dworów z miasta społecznej elity, na takich ulicach jak South Side Prairie Avenue.

Cieszył się dużą popularnością w latach 30-tych w Los Angeles.

Wspólne cechy Chateauesque to: pionowe proporcje, masywnie wyglądające mury ścian, ozdoby będące mieszanką stylu gotyckiego i renesansu, wysokie i spiczaste dachy.

 TIDEWATER

Styl ten powstał na terenach bagiennych oraz w deltach rzek stanów południowych, gdzie panował na mokry i gorący klimat.

Choć niektóre ze starszych domów nadal istnieją w ich początkowej lokalizacji, styl ten został powszechnie naśladowany w różnych częściach kraju.

Cechy charakterystyczne to spadziste dachy, skośne we wszystkich czterech kierunkach, duża ilość okien i drzwi, aby zapewnić maksymalną wentylację oraz ogromne werandy, często ciągnące się wokół całego domu.

Domy w stylu Tidewater budowane były nad ziemią, na podwyższeniach, aby zapobiec powodziom podczas przypływów.

MISSION

Styl, który narodził się w Kalifornii w 1890 roku.

Zainspirowany został poprzez hiszpańskich kolonistów. Architekci i budowniczy zrezygnowali z budowy domów w tym stylu po I wojnie światowej, korzystając z bardziej wyrafinowanego stylu – Colonial Revival.

Najbardziej charakterystycznymi cechami Mission są niskie dachy, szerokie okapy, połączenie małych kwadratowych okien z długimi prostokątnymi.

Domy często miały balkony i głebokie zacienione werandy

NEOCLASSICAL 

Jest to styl zainspirowany starożytną architekturą Greków i Rzymian. Ogromnie popularny w Stanach Zjednoczonych w latach 1895 – 1950.

Wiele budynków w tym stylu posiada okna grupowane po dwa lub trzy, z półokrągłymi na głównym piętrze. Cechą najbardziej wyróżniającą były ogromne kolumny, zazwyczaj korynckie, witajace gości przy samym wejściu oraz 2-piętrowe balkony.

Domy o wielkiej powierzchni, symetrycznej architekturze, zazwyczaj 2- lub 2 ½-piętrowe. Idealne dla rodzin pragnącym mieszkać w eleganckim stylu klasycznym. Pokój gościnny i jadalnia zawsze znajduje się z przodu domu, natomiast kuchnia i pokój rodzinny, z tyłu.

W Stanach Zjednoczonych do dziś buduje się w stylu Neoclassical, przeważnie są to budynki państwowe. Najlepszym tego przykładem jest Schermerhorn Symphony Center w Nashville, TN.  

COTTAGE

Domy w stylu Cottage osiągnęły swoją popularność dziękim książkom z połowy XIX wieku.

Asymetryczne plany tych domów są inspiracją architektów Davis i Downing oraz oparte na ich przekonaniu, że „ładny dom odzwierciedla piękno duszy”.

Domy w stylu Cottage zazwyczaj są mniejsze, co nadaje typowego uroku książkowego.

Często mają gotyckie okna, malowniczo osadzone balkony. Często styl ten był wykorzystywany do budowy domków letniskowych, położonych na plaży, nad jeziorem bądź na skarpie.

 NORMAN 

Te przytulne, romantyczne domy pojawiły się w Stanach w latach 1915-1945, w czasie gdy powracający z wojny weterani przywozili ze sobą zdjęcia budownictwa z Normandii oraz Francji.

Używając masywnych, kamiennych kominów, połączenia cegły, kamienia i sidingu, domy w stylu Norman mogą być budowane jako małe tzw. cottages albo ogromne, wystawne zamki z wejściami w kształcie łuków i imponującymi wieżami.

Symetryczne fasady dają poczucie solidności i trwałości.

Natomiast podwójne okna wpuszczające dużo promieni słonecznych, czynią ten dom przytulnym i ciepłym.

CRAFTSMAN 

Nazwa ta pochodzi od tytułu popularnego w latach 1901-1916 czasopisma projektanta mebli Gystava Stickley’a.

Rozpoczęto projektowanie nowego stylu budownictwa, które było połączeniem rzemiosła artystycznego z fascynacją prostej, drewnianej architektury Chin i Japonii.

Dom w stylu Craftsman miał spełniać ważny warunek – miał być przede wszystkim funkcjonalny.

Najczęściej budowany z drewna lub kamienia. Cechy charakterystyczne tego stylu to: szerokie okapy, często w kształcie trójkątów, ganki z grubymi kwadratowymi lub okrągłymi kolumnami, wiele okien, niskie spadowe dachy.

DUTCH 

Duńscy koloniści osiedlający się na terenach, które potem stały się stanem Nowy Jork, wzdłuż rzeki Hudson budowali domy z cegły i kamienia, na wzór tych, które można było spotkać w Niederlandach.

Wszystkie one miały wiele wspólnych cech: znajdowały się w stanie Nowy Jork, posiadały holenderskie drzwi (tzn. każdą połówkę można było oddzielnie otworzyć), budowane wyłącznie z cegły lub kamienia, kominy po każdej stronie domu, szerokie okapy.

Cechą charakterystyczną domów w stylu Dutch jest tzw. łamany dach.

Styl ten był popularny do lat 30-tych ubiegłego stulecia wyłącznie w północno-wschodnich stanach.

Obecnie rozprzestrzenił się na całe USA.

NEW AMERICAN 

To styl, który narodził się w latach 90. ubiegłego stulecia. Są to domy ogromne, drogie, budowane z wielkim rozmachem. Znajdują się zazwyczaj w sąsiedztwie domów podobnych w stylu, w ekskluzywnych okolicach na terenie całych Stanów.

Nie tylko rozmiar tych domów, ale również drobne elementy wykorzystane w ich budowie zapierają dech w piersiach. Są to przysłowiowe „nowoczesne pałace”. Charakterystyczne dla tego stylu to: 2-piętrowe, oszklone wejścia, ogromne okna, co najmniej 3 garaże, wykończone piwnice, wysokie sufity.

Masywne, asymetryczne fasady wykończone cegłą lub stucco sprawiają, że otwarte, duże przestrzeniowo pomieszczenia swobodnie przechodzą w kolejne.

Wymyślne kuchnie prowadzą do dużych jadalni, pokoje rodzinne kończące się powiększonymi werandami, sypialnie z luksusowymi łazienkami o podwójnych umywalkach, oddzielone wanny i prysznice, sauny oraz kominki w prawie każdym pomieszczeniu.

FRENCH COUNTRY 

To styl zakorzeniony z wiejskich krajobrazów francuskich. Domy w tym rustykalnym stylu tryskają ciepłem i wygodnymi wzorami.

Typowymi elementami są zakrzywione łuki o miękkich liniach, zazwyczaj wykonane z kamienia. Wspólnymi cechami są również drewniane belki wewnątrz, gipsowe ściany i kamienne podłogi.

Jest to dom o wielu pokojach, ze spadzistym dachem, chropowatymi okapami, kolebkowatymi oknami. Budowany z cegły, kamienia lub pokryty stucco. Często urządzany metalowymi meblami (w stylu lekko rdzawym), z podświetlanymi uchwytami, drewnem z wyrzeźbionymi lekko szczegółami, z kamiennymi podłogami pokrytymi wełnianymi dywanami – wszystko to nadaje ciepła i prostoty w wyglądzie.

Obowiązkowo ciężkie belki pod sufitem, kamienne lub ceramiczne kafelki w łazienkach oraz miedziane bądź żelazne garnki wiszące jako dekoracja w kuchni na bocznych ścianach.

Kolory użyte w dekorowaniu domu w stylu francuskim to zółte złoto, płonąca czerwień, rdza, myśliwska zieleń, jasna i ciemna trawa, miękkie odcienie kobaltu.

EUROPEAN 

Domy w tym stylu European nie odzwierciedlają architektury konkretnego kraju europejskiego.

Przeznaczone są dla osób szukających uroku pośród akcentów pochodzących ze Starego Kontynentu.

Zazwyczaj z wysokimi sufitami, otwartymi, przestrzennymi pomieszczeniami, kamiennymi kominkami oraz oknami w architekturze Andrea Palladio.

Wspólną cechą jest kamień elewacyjny, dach wykończony miedzią, często wykończone kamieniem, cegłą lub stucco.

Większość posiada dobudowany garaż na dwa lub więcej samochodów.

Domy w stylu European to domy luksusowe, z wieloma wykończeniami w kutym żelazie i odlewie z kamienia.

Przedstawiamy poniżej przegląd stylów domów w Stanach Zjednczonych od 1600 toku do czasów dzisiejszych:

Kategoria: Porady > Nieruchomości

Data publikacji: 2016-05-05