Umiejętność wykorzystania ulg podatkowych oraz sposobów na zmniejszenie należności wobec fiskusa jest niezbędna w życiu każdego podatnika.

Z rozmów telefonicznych oraz kontaktów z klientami wywnioskowałam, że wiele osób jest jednak "na bakier" ze zrozumieniem podstawowych przepisów podatkowych. Często decyzje finansowe są podejmowane bez brania pod uwagę dalszych konsekwencji podatkowych.

Dlatego też chciałabym wyjaśnić najczęściej powtarzające się wątpliwości . Jednocześnie mam nadzieję, iż pomoże to nie tylko w poprawnym rozliczeniu podatków, ale również pozwoli na zmniejszenie zobowiązań podatkowych.

Kto musi rozliczać się z podatków?

Nie musimy wysyłać rozliczenia podatkowego jeśli nasz całkowity dochód jest mniejszy (lub równy) niż odpis standardowy (standard deduction) i odpisy osobiste (personal exemptions). Są to ustalone prawnie odpisy podatkowe, obniżające dochód podatnika, pozwalając na liczenie podatku od niższej bazy podatkowej. Pamiętajmy, iż odpisy te są co roku indeksowane ze względu na inflację. Aktualne kwoty odpisów standardowych wynoszą:

• $6,300 dla osób samotnych stanu wolnego lub małżeństwa rozliczającego się oddzielnie
• $9,300 dla osób samotnych, mających na utrzymaniu dziecko lub innego członka rodziny
• $12,600 dla małżeństwa mieszkającego i rozliczającego się razem.

Tegoroczny odpis osobisty to $4,050 na każdą osobę ujętą w zeznaniu podatkowym, czyli krótko mówiąc za siebie, współmałżonka i za każdą osobę, którą mamy na swoim utrzymaniu.

Przykład: Jeżeli małżeństwo bez żadnych osób na utrzymaniu zarobiło w 2016 roku mniej niż $20,810 i nie miało żadnych potrąceń na podatki federalne, to nie maja obowiązku się rozliczać.

Uwaga: Jeśli pracujemy na własny rachunek jako self-employed i zarobiliśmy więcej niż $400 w roku, to powinniśmy rozliczyć się ze swojego dochodu oraz wysłać rozliczenie podatkowe.

Co jest potrzebne do rozliczenia podatkowego?

• dane osobowe - imię, nazwisko, data urodzenia podatnika, współmałżonka oraz osób pozostających na jego utrzymaniu, adres zamieszkania;
• numery Social Security wszystkich wyżej wymienionych osób;
• formy wystawione przez pracodawcę (W-2, 1099-MISC);
• inne formy świadczące od dochodzie pracownika (1099-INT, 1099-DIV, 1099-B, 1099-R);
• dokumenty potwierdzające podatkowe ulgi, do których zgłaszamy prawo: rachunki medyczne, mortgage interest statement (forma 1098), rachunek za zapłatę podatku od nieruchomości, zaświadczenie z kościoła odnośnie donacji, dokumenty potwierdzające kredyty, do których zgłaszamy prawo;
• potwierdzenie o wysokości zapłaconego czesnego z uczelni, z instytucji opiekującej sie naszym dzieckiem (jeśli opiekę powierzymy osobie indywidualnej - imię, nazwisko, numer Social Security i adres tej osoby);
• kopia rozliczenia z ubiegłego roku.

Kogo można ująć na rozliczeniu podatkowym jako dependent, czyli osobę na utrzymaniu?

Odpis osobisty przysługuje każdemu podatnikowi, jego małżonce oraz osobie na utrzymaniu (dependent). Aby otrzymać ulgę podatkowa tzw. dependency exemption należy spełnić 5 następujących warunków:

1. Warunek utrzymania (support test) - podatnik musi ponieść ponad 50% kosztów utrzymania osoby pozostającej na jego na utrzymaniu (jedzenie, mieszkanie, ubranie, wydatki medyczne, edukacyjne, itp.). W przypadku dzieci rozwiedzionych rodziców, są one na utrzymaniu osoby z którą mieszkają (custodial parent), chyba że były współmałżonek wyrazi pisemną zgodę (forma 8332).
2. Warunek pokrewieństwa lub zamieszkania (relationship/household test) - osoba na utrzymaniu podatnika musi być z nim spokrewiona. Jeśli nie jest, musi mieszkać w domu podatnika przez cały rok i spełnić pozostałe cztery warunki.
3. Warunek dochodu brutto (gross income test) - dochód osoby na naszym utrzymaniu musi być mniejszy niż odpis personalny (nie dotyczy dzieci poniżej 19 roku życia i studentów w wieku poniżej 24 lat uczących się w pełnym wymiarze godzin).
4. Warunek wspólnego rozliczenia (joint return test) - jeśli osoba na utrzymaniu pozostaje w związku małżeńskim i rozlicza się razem, to można ją uznać za dependent w przypadku, gdy na jej rozliczeniu podatkowym nie występowały należności podatkowe.
5. Warunek obywatelstwa lub stałego pobytu (citizenship/residence test) - osoba na utrzymaniu winna być obywatelem, ewentualnie rezydentem USA, Kanady lub Meksyku.

Jakie występują statusy podatkowe?

Wyróżniamy następujące statusy podatkowe:

• Osoba samotna (single) - również rozwiedziona i będąca w separacji prawnej.
• Głowa rodziny (head of household) - nieżonaty podatnik mający na utrzymaniu dziecko lub członka rodziny, który z nim mieszka przez co najmniej pół roku.
• Małżeństwo rozliczające się razem (Married Filing Jointly - MFJ).
• Małżeństwo rozliczające się osobno (Married Filing Separately - MFS).
• Wdowa lub wdowiec z dzieckiem na utrzymaniu (surviving spouse) - jeśli ktoś ma na utrzymaniu dziecko, to w roku zgonu jednego z małżonków może wybrać status (Married Filing Jointly - MFJ), a przez następne 2 lata ma prawo używać statusu wdowy lub wdowca.

Jaki status podatkowy wybrać?

Wybór statusu podatkowego jest bardzo istotny, gdyż określa wielkość standard deduction, a w konsekwencji sumę podatku wobec urzędu podatkowego. Status podatkowy może mieć wpływ na wielkość świadczeń emerytalnych podlegajacych opodatkowaniu, wysokość wpłaty na konto emerytalne, a co najważniejsze, stawki podatkowe różnią się w zależności od statusu jaki wybierzemy. Generalnie, stan cywilny określa się w ostatnim dniu roku podatkowego. Jeśli ktoś ożenił się w ostatnim dniu roku, to w świetle prawa podatkowego oznacza, że był żonaty przez cały rok, a jeśli się rozwiódł w tym dniu, to oznacza że był samotny przez cały rok. Wyjątek - jeśli małżonek umrze 31 grudnia, nadal można wysłać wspólne rozliczenie podatkowe.

Osoby samotne mogą zmniejszyć swój podatek, jeśli kwalifikują się na użycie status podatkowego “głowy rodziny”, gdyż w roku podatkowym 2016 odpis standardowy dla osób samotnych (single) wynosi $6,300 a dla “głów rodzin” (head of household) - $9,300.

Kiedy warto wyliczać swoje ulgi?

Wyszczególnianie ulg podatkowych (itemization) dokonujemy na Schedule A. Generalnie, jeśli podatnik nie płaci pożyczki i podatku od nieruchomości i nie ma wysokich rachunków medycznych, bardzo rzadko uzyskuje korzyść podatkową z itemization, gdyż suma jego odpisów z reguły jest niższa niż odpis standardowy. Przeciętnej osobie bardziej opłaca się zastosować standard deduction, gdyż ułatwia to rozliczenie oraz nie wiąże się z koniecznością zbierania przez cały rok rachunków. Poza tym, wyliczenie należnych ulg bywa kłopotliwe. Niektóre bywają uwarunkowane i mają pewne limity. Aby ułatwić sobie życie, można skorzystać ze standardowego odpisu.

Aż trudno uwierzyć, że już nadszedł sezon rozliczania podatków. Przez jednych jest to znienawidzony okres w roku, drudzy natomiast nie mogą się doczekać, ponieważ spodziewają się dużych zwrotów nadpłaconych podatków. W ubiegłym tygodniu opisałam najczęściej powtarzające się wątpliwości podatników. Dziś przedstawię kolejne. Mam nadzieję, że pomoże to w zrozumieniu podstawowych przepisów podatkowych.

Rozliczać się razem czy osobno?

W większości przypadków lepiej rozliczać się razem. Niemniej jednak istnieją sytuacje kiedy warto wybrać status Married Filing Separately:

• małżonkowie są w trakcie rozwodu i chcą uniknąć kłopotów ze strony urzędu podatkowego w przyszłości. Pamiętajmy, iż wspólne podpisanie deklaracji podatkowej oznacza, iż jesteśmy razem z naszym małżonkiem odpowiedzialni za zobowiązania podatkowe nawet w sytuacji, jeśli jesteśmy już po rozwodzie. Dlatego, jeśli IRS dokona kontroli podatkowej wspólnego rozliczenia i stwierdzi nieprawidłowości naliczając dodatkowe podatki, po zapłatę może udać się zarówno do byłego męża, jak i do byłej żony,
• jeden z małżonków prowadzący biznes zalega z podatkami, a wspólne rozliczenie przyniosłoby zwrot (refund). Jeżeli oboje rozliczą się razem, IRS zatrzyma refund na poczet nie zapłaconych podatków. Natomiast, jeśli rozliczą się osobno, małżonek nie mający zaległości wobec fiskusa, otrzyma zwrot należnych podatków,
• poniesiono wysokie wydatki medyczne oraz istnieją duże dysproporcje w zarobkach męża i żony. Przykład: żona zarobiła $20,000, a mąż $65,000, a wydatki medyczne wyniosły $7,500. Jeśli małżeństwo wyśle wspólne rozliczenie, to z poniesionych wydatkow medycznych nie można nic odpisać, ponieważ $7,500 jest mniejsze od dozwolonego pułapu wydatków medycznych - $85,000 x 10% wynosi $8,500 czyli tylko wydatki powyżej tej sumy mogą być odliczone. Jeśli żona rozliczy się osobno, to będzie mogła odpisać kwotę powyżej $2,000 ($20,000 x 10%) czyli $5,500.

Uwaga: Jeśli dokonamy wyboru statusu MFS pamiętajmy, iż oboje małżonkowie muszą wyszczególnić swoje ulgi, gdyż nie dostaną standard deduction oraz nie przysługuje im earned income credit. Również, osoby rozliczające się oddzielnie podlegają wyższym stawkom podatkowym.

Kto jest uprawniony do otrzymania Earned Income Credit?

Earned Income Credit (EIC) jest kredytem zwrotnym, który umożliwia refund większy niż wielkość potrąconych przez pracodawcę zaliczek na poczet podatku federalnego. Otrzymać go można nawet wówczas, gdy nie jesteśmy w ogóle winni podatku federalnego. Prawo do EIC przysługuje każdemu podatnikowi tak długo, jak jego dochód z pracy nie przekracza określonego limitu zarobków oraz dochód pasywny w postaci odsetek, dywidend, zysków kapitałowych oraz wynajmu do celów personalnych nie przekracza $3,400.

Istnieje kilka nieporozumień odnośnie Earned Income Credit. Po pierwsze, wiele osób uważa, iż aby otrzymać EIC należy być osobą samotną mającą dziecko na utrzymaniu. Kredyt ten przysługuje zarówno osobom samotnym jak i małżeństwom. Jest on większy w przypadku, kiedy posiadamy dzieci na utrzymaniu. Aby go otrzymać, musimy być obywatelem lub rezydentem USA co najmniej przez pół roku pomiędzy 25 a 65 rokiem życia oraz nie możemy figurować jako być dependent na czyimś rozliczeniu podatkowym.

Panuje również mylne wyobrażenie dotyczące zależności między dochodem z pracy a EIC (im mniejszy mamy dochód z pracy tym większy kredyt). Początkowo, EIC jest niewielki i rośnie wraz z dochodem, aż osiąga maksimum, a potem powoli spada aż do zera. Proszę zwrócić uwagę na tabelę poniżej.

Jakie korzyści osiągamy dzięki ulgom podatkowym?

Przypominam, iż podatek federalny płacimy dopiero od dochodu podlegającego opodatkowaniu. Istnieje na to uproszczona formuła podatkowa. Całkowity dochód brutto pomniejszamy o:

- odpisy podatkowe (adjustments), czyli m.in. wpłaty na plany emerytalne, wydatki związane z przeprowadzką, połowa podatku self – employed.

- ulgi podatkowe (deductions) zależne od wydatków podatnika (między innymi: odsetki od pożyczki hipotecznej, podatki od nieruchomości, datki na cele charytatywne, wydatki medyczne - powyżej 10% (lub 7.5% dla osób powyżej 65 roku życia od kwoty naszego adjusted gross income).

- odpisy osobiste - (personal exemptions) uzależnione od wielkości rodziny.

Korzyść z odpisów podatkowych oraz osobistych zależy od przedziału podatkowego w jakim się znajdujemy. Jeśli chodzi o ulgi podatkowe, korzyść osiągamy wówczas jeśli nazbieramy więcej wydatków niż standard deduction.

Racjonalne podejście do kwestii podatkowej powinno być następujące - "płaćmy tylko tyle podatku ile jest to konieczne i ani centa więcej". Jednak, chęć zapłacenia jak najmniej może być zgubna. Prowadząc działalność biznesową, ewentualnie mając skomplikowane rozliczenie podatkowe (z reguły im więcej zarabiamy tym trudniejsze rozliczenie), nie starajmy się oszczędzać na podatkach poprzez wyszukiwanie najtańszej firmy podatkowej. Oszczędność kilkudziesięciu dolarów może być pozorna.

Wszystkim czytelnikom Tygodnika PLUS życzę udanego sezonu podatkowego.

Katarzyna Łagodzka-Ginsburg

9 Village Square East

Clifton, NJ 07011

973-928-3839

katarzynalagodzka@gmail.com

Kategoria: Porady > Podatki

Data publikacji: 2017-01-17