Coraz częściej słyszy się, że osoby podróżujące z zieloną kartą poddawane są po powrocie do Stanów Zjednoczonych nieprzyjemnej kontroli przez pracowników służby granicznej.

Spotykają się z szykanami i nieprzyjaznym traktowaniem. Z powodu zaostrzeń kontroli na przejściach granicznych, często czujny wzrok oficera imigracyjnego pada na ludzi młodych w wieku studenckim, osoby starsze albo całkiem przypadkowo wybrane.

„Zapraszane” są one do tzw. drugiej inspekcji i poddawane stresującym pytaniom na temat celu ich podróży, sytuacji życiowej w USA i powodu nieobecności w Ameryce. Ponieważ większość państw wprowadziła już paszporty biometryczne (z odciskiem palca) i takiej samej kontroli poddawani są wszyscy przybywający do Stanów, łatwo jest oficerowi imigracyjnemu ustalić jak często i na jak długo dana osoba opuściła Amerykę.

Problem zaczyna się wtedy, kiedy pobyt poza Stanami Zjednoczonymi się przedłużył, lub wyjazdów było zbyt wiele. Atmosfera podczas dodatkowej inspekcji na ogół nie jest sympatyczna, a dla wszystkich na pewno stresująca. Zgodnie z prawem, Służba Graniczna ma obowiązek zapewnić tłumacza osobom nieznającym angielskiego, który asystuje przy rozmowie. Pomimo że tłumacz zna dwa języki, oczywiście nie jest on ani rzecznikiem, ani przyjacielem imigranta. Czasami sama znajomość języka i umiejętność tłumaczenia tej osoby pozostawia wiele do życzenia. Może z tego wyniknąć wiele nieporozumień, co w połączeniu ze stresem i wręcz strachem imigranta może doprowadzić do podjęcia błędnych decyzji.

Jednym z najczęstszych zarzutów w stosunku do podróżujących stałych rezydentów jest tzw. „porzucenie statusu”, które wynika z dłuższych nieobecności. Zdarza się, że po męczących i szczegółowych przesłuchaniach zdezorientowany i wystraszony imigrant otrzymuje do podpisania formularze, z których być może niewiele rozumie. Jednym z nich może być formularz I-407, na który trzeba szczególnie uważać, jest to, bowiem dobrowolne zrzeczenie się statusu stałego rezydenta.

Trzeba wiedzieć, że, nawet jeśli urzędnik imigracyjny wydaje się posiadać wszelkie dowody na to, że ma rację, nikt nie jest zmuszony do przyznania mu tej racji i do podpisania podsuwanego formularza I-407. Urzędnik imigracyjny nie ma prawa odebrać osobie jej statusu, nawet jeśli skonfiskuje jej zieloną kartę. Każdy imigrant ma prawo do przesłuchania i obrony przed sądem imigracyjnym i należy się przy tym upierać. Jedyne prawo, które posiada pracownik służby granicznej to wystawienie skierowania do sądu, tzw. NTA (Notice to Appear).

W przypadku fizycznej konfiskaty zielonej karty należy domagać się wystawienia tymczasowego dokumentu potwierdzającego status stałego rezydenta do dnia przesłuchania w sądzie imigracyjnym. Z takim dokumentem można kontynuować swoje normalne życie w USA, włącznie z wyjazdami i powrotami (jeśli oczywiście jeszcze się nam ich nie odechciało).

Osoby, które decydują się na dobrowolne „oddanie zielonej karty” na podstawie podpisanego formularza I-407 mogą ciągle otrzymać prawo do wjazdu na teren Stanów Zjednoczonych. Zostają wpuszczone na zasadach wizy turystycznej po podpisaniu formularza I-193, który na potrzebę tej sytuacji zwalnia z wymogu posiadania wizy (waiver of visa requirement). Pamiętajmy jednak, że jeśli nam na czymś bardzo zależy, nie poddawajmy się bez walki. Chyba że zielona karta staje się bardziej ciężarem niż przywilejem.

A*B*C Imigranta – Informacje Praktyczne A*B*C Imigranta – Informacje Praktyczne
Daty rozpatrywania wiz imigracyjnych w czerwcu 2019
Pierwsza preferencja:
Niezamężne dzieci obywateli USA w wieku ponad 21 lat 02/15/2012
Druga preferencja:
A/ współmałżonkowie i niezamężne dzieci do lat 21 stałych rezydentów 07/15/2017
B/ dorosłe i niezamężne dzieci stałych rezydentów 05/15/2013
Trzecia preferencja:
Zamężne dzieci obywateli USA, wraz z rodzinami 12/22/2006
Czwarta preferencja:
Rodzeństwo obywateli USA, wraz z rodzinami: 04/01/2006

Mirosława Skowrońska,

slawkatransl@gmail.com

Kategoria: Porady > Imigracyjne

Data publikacji: 2019-06-18