Każdego dnia trafia do nas tysiące słów. Różną drogą i z różną intencją. Komunikujemy się ze światem, nie zawsze świadomi tego, jak to, co mówimy wpływa na świat.

Czy w pełni rozumiemy to, że to, co powiedzieliśmy wpłynęło na to, w jakim miejscu i czasie żyjemy. Słowa mają wielkie znacznie. Ktoś, kto nie zna ich mocy może przypadkowo wyrządzić wiele złego.

Choć sami decydujemy, co chcemy zrobić ze słowem, które do nas trafiają, trzeba pamiętać, że nie każdy jest odporny na to, co dostaje od drugiego człowieka. Tak jak nie każdy odgadnąć potrafi, co kryje się za słowami. Na początku przytoczę Państwu krótkie opowiadanko:

„Szedł raz po świecie Szklany Człowiek. Był wielki jak góry i bardzo dobry, a do tego mądry. Mimo że wiedział wszystko, nigdy nie puszył się swoją wiedzą, ale mówił: myślę, że jest właśnie tak, ale pewności nigdy mieć nie można”. Pewnego dnia, ktoś głupi i nierozsądny, rzucił w niego złym słowem, słowem ciemnym i ciężkim, jak kamień. Dziś nie wiadomo już, czy stało się to ze złości, czy z przypadku, ale dość powiedzieć, że stało się nieszczęście. Szklany Człowiek zadźwięczał jak szklanka, która spadła na podłogę. A potem pękł i rozsypał się na setki maleńkich kawałków. Nikt nie był w stanie ich pozbierać, nikt nie mógł już niczego naprawić. Uważaj na słowa, które rzucasz w drugiego człowieka, bo przecież nigdy nie wiesz do końca, które z nich okażą się ciężkie jak kamienie i kto z nas, może być w środku właśnie takim Szklanym Człowiekiem.”

Przyglądam się światu i nasłuchuję. Mam takie nieodparte wrażenie, że czasu na rozmowę jest coraz mniej, a jeśli już jest czas, ludzie niepotrzebnie rozmawiają o sprawach nieważnych, mało pożytecznych. Rozmowy ludzkie wypełnione są komentarzami na temat życia innych ludzi, bezustanne krytykowanie tego, że komuś się nie wiedzie, innemu zbyt dobrze się wiedzie, że tamten dziwak, a tamten imprezowicz. Mało kiedy patrzymy przez pryzmat własnego życia i doświadczeń oceniając innych, mało kiedy zdajemy sobie sprawę z tego, że oceniając innych możemy ich okrutnie skrzywdzić.

Swoje problemy i troski zamiatamy po cichutku pod dywan skupiając się na problemach innych. O prywatnych kłopotach rozmawiamy tylko z najbliższymi i to też ostrożnie – strategiczna wymiana – tajemnica za tajemnicę. Budzi się w nas bunt i wielka obraza, kiedy słyszymy, że inni komentują nasze życie, a czy my nie postępujemy w ten sam sposób? Czy zawsze mamy pewność, że nasz osąd jest słuszny i zgodny z prawdą? Czy mamy pewność, że człowiek, o którym mówimy nie jest Szklanym Człowiekiem, któremu możemy przez nieuwagę i zwykłą głupotę wyrządzić okropną krzywdę.

Przed nami już niewiele zimowych wieczorów. Życzę Państwu by były wypełnione dobrymi słowami. By starczyło nam czasu na to, aby zadzwonić do bliskich, zapytać, czy u nich wszystko dobrze, zapytać, czy nie potrzebują rozmowy – takiej zwykłej, ludzkiej, złożonej ze słów prostych, dobrych i serdecznych. Nie radźmy, nie krytykujmy – słuchajmy ludzi, ich opowieści o codziennym życiu, o troskach i radościach. Bądźmy dalecy od oceniania i pouczania. Uczmy się słów, które sprawią, że nasze życie wypełni spokój i zadowolenie.

Ewa Wójcik – Szczech

Kategoria: Ciekawostki

Data publikacji: 2019-02-26