Alimenty na dzieci są zakodeksowane w Child Support Standards Act. Ustawa ta określa w jakich proporcjach procentowych rodzic, z którym dzieci nie mieszkają musi dokładać się do utrzymania dzieci.

Podczas separacji lub rozwodu, jeden z tematów który prawnie jest oczywisty i  zakodeksowany to alimenty na dzieci. Jednakże ten temat budzi dużo emocji takich jak złość i nienawiść przez rodzica który musi je płacić w stosunku do rodzica, który je będzie otrzymywał. Prawo wymaga aby oboje rodziców dokładało się finansowo na utrzymania dzieci. Prawo też ustala w jakich proporcjach procentowych każdy rodzic ma dofinansowywać utrzymanie dzieci.   Suma opłat alimentów na dzieci obliczana jest według zarobków. Problem z alimentami na dzieci polega na tym, że dużo naszych rodaków pracuje na gotówkę lub jest w stanie manipulować swoje zarobki na rozliczeniach podatkowych. To pospolite zjawisko finansowe w imigracji polskiej w Nowym Jorku pobudza dużo sporów między rodzicami, które najczęściej kończą się w sądzie.      

Alimenty na dzieci są zakodeksowane w Child Support Standards Act. Ustawa ta określa w jakich proporcjach procentowych rodzic, z którym dzieci nie mieszkają musi dokładać się do utrzymania dzieci. W skrócie i symplifikacji, na utrzymanie jednego dziecka rodzice muszą płacić 17% od rocznych zarobków. Na dwoje dzieci opłaty są przeliczane na podstawie 25% rocznych zarobków. Na troje dzieci procent jest ustalony na 29%.  

Oprócz podstawowych alimentów wyliczanych według zarobków i liczby dzieci,  rodzic z którymi dzieci nie mieszkają musi się też dokładać proporcjonalnie do opłat nie pokrytych przez ubezpieczenie zdrowotne i przedszkolnych, child care, (jeżeli rodzic opiekun pracuje).  Wszystkie inne dodatkowe opłaty za zajęcia pozaszkolne, typu lekcje tańca, karate, gra na pianinie, etc., są do uzgodnienia między rodzicami, ale nie są przymusowymi opłatami wymaganymi przez prawo.  

Aby płacić jak najniższe alimenty na dzieci rodzice, którzy mają nakaz tych opłat wykazują znacznie zaniżone zarobki, dzięki współpracy z pracodawcą. Większość takich rodziców pracuje na gotówkę lub ma płacone na czeka przez szefa który jest gotów wypłacić pracownikowi połowę pensji na czek, a drugą  gotówką  aby ukryć prawdziwe zarobki. W najbardziej przykrych sytuacjach rodzic trafia na rzekome disability, dzięki operacji, która nie była konieczna. Inny sposób to nagle rodzic nie ma pracy i jest na unemployment, ale jeżeli się wysyła detektywa to można ich przyłapać np. w pracy na budowie. Jeżeli dochody rodzica są na poziomie ubóstwa, poverty level, to sąd przydziela tylko $25 miesięcznie na jedno dziecko jako alimenty. 

W innych sytuacjach, alimenty na dzieci służą rodzicowi, z którym mieszkają dzieci jako jedyny dochód na utrzymanie nie tylko dzieci ale też samej siebie. Są przypadki, że rodzic z którym mieszkają dzieci utrzymuje się z alimentów na dzieci i nie dokłada się finansowo sam do ich utrzymania. Alimentów na dzieci nie można podawać bezpośrednio dzieciom. Rodzic nie pracuje bo starcza z alimentów na dzieci. Alimenty na dzieci mają służyć na utrzymanie dzieci i to bulwersuje rodzica, który je płaci co miesiąc.

Powinniśmy pamiętać że jakakolwiek sytuacja przypominająca przykłady wymienione powyżej krzywdzi tylko dzieci. Nie ma prawa które nakazuje jakimi rodzicami mamy być.   Nie ma przymusu aby mieć kontakt ze swoimi dziećmi albo je brać na ustalone wizyty, jednakże jest nakaz utrzymywania własnych dzieci i alimenty muszą być płacone aż dziecko skończy dwadzieścia jeden lat.  Jeżeli przy separacji lub rozwodzie dzieci są jeszcze małe to czekają rodziców lata siedzenia w sądzie rodzinnym, aby rozstrzygnąć sumy alimentów jeżeli nie są w stanie ich uzgodnić. Pomimo że to prosta matematyka,  alimenty często są głównym i skomplikowanym sporem między rodzicami.    

Mec. Joanna Ewa Nowokuński

Kategoria: Porady > Prawne

Data publikacji: 2018-04-18